Peki ya mutluluk neredeydi? Mutluluk yüreklerin derinlerinde gizliydi. Bulup çıkarmak için çok insan gerekmiyor. Onun da varmış bir yolu. Sadece birinin elinden tutması yetermiş, bir daha hiç bırakmamacasına...

Sanki beyaz bir ışıkta ölümle dans ederken sessizce göç etmek gibi. Mutluluğun adını yazıyorum. Mutluluğun adı yalnız kalıp sevdiklerini düşünmekmiş. Mutluluğun adı aşkı aşk yapan değil, aşkın yeniden doğuşuna birlikte şahit olmakmış. Mutluluk aslında aşk ile birleşince farklı bir duygu çıkıyorumuş...

Hani yağmurun altında çıplak ayakla yürürsün ya, dudakların su damlacıklarıyla birleşince o kadar mutlu olursun ki...

Mutluluğun adını son kez koyuyorum.

Mutluluğun adını 'biz' koyalım.

Kimse Değiştiremesin.