Ruhum, Yalnızlığın Bahçelerinde Gezinirken Bir Sevdaya Ağladığını Farkettim...
Sordum Yalnızlığıma:
Kimdir, Seni Benim İçime Salan? Diye...
Hüzün Geldi Yanına ve Konuştu Yalnızlığım...
Huzuru Aramaktır! Dedi Benim Adım...
Bu Arayıştır, Beni İçine Salan!
Hani Olur Ya, Renksiz Resimlerdeki Yalnız Duran Banklar Gibi, Bu da Başka Yalnızlıktı Kalpte Yaşanan...
Sayısız Nefeslerin İçindeki "Yalnız Soluktur" Adı...
Dostluğun Özlemi Eklenir ve Yangın Olur, Yalnızlık Makamı...
Her Kelime İkinci Bir Anlam Kazanır, Gittikçe Açılır Perdeler ve Mevsimine Göre Sevda Yaşanır...
Tüm Dayanakların Bencilliğidir Bu Yalnızlık!
Sıkışan Yüreklerin Feryadıdır!
Kaybolanlar, Anlatılmaz Bu Arayışlarda ve Bulunanlar da Gizlidir...
Bir Yalnızlıktır Bu...
Uçuşan Yaprakların Hışırtısı Gibi Nereye Estiğini Bilmeden, Yalnızca "Es!" Emrini Yerine Getiren!
Ve Bir Keşiftir Bu, Malzemesi Yalnızca Bir Yürek Olan ve Asla Yalnızlığından Gocunmayan!
Kimileri Korkar Bu "Tek" likten, Kimi İse Alır Lezzetini, Payına Düşen Nasibinden!
Derinliğini Maviden Alır Bu Hisler...
Toy Yürekler Gibi Korkmaz Ölümden...
Şimdilerde Benden Öte Bir Ses Var İçimde...
Kalabalıkların İçindeki, Yalnızlığına Ağlayan Ruhların Gözyaşlarını Bilmez Sahipleri...
Doludur İçi, Dolu Zanneder, Oysa...
Kalabalıktır Etrafı, Yalnızdır Oysa...
Bunlarla Yüzleşmek de Ürkütür, Seveni Çok Olanları ve Ebediyeti Kıskananları...
Alıştırmalı Gönülleri...
Farkına Varmalı...
Etraftaki Nefeslerin "Çokluğu" Kadar "Faniliği" de Akıllarda Kalmalı...
Bilmeli Acizliğini ve Yaradan’a Sığınmalı!
Gülen Yüzler de Ağlar Bir Gün!
Kalabalıklar da Tenhalara Salar, Kendini!
Bu Vakitler Gelmeden Bulmalı Dengeyi!
Yaradan’ın Sevgisinden Bir Çınar Büyütmeli, Yalnızlığımda, Gölgesi, Tesellî Mekanım Olan ve Gerçekleri Sindirecek Kadar Büyüklüğü Keskin Olan...
"İman Azığı"m Olmalı Yalnızlığımda, Karnımı Doyuracak Kadar Sağlam Olan...
Uzak Sanmamalı, Bu Beklenen Yaprak Dökümü Günleri!
Bir Gün Titrek Ellerimle Penceremi Açtığımda, Gelmiştir "Yalnız Soluk" Mevsimi...
Aslına Dönmüştür Her Şey...
Ruhum Kendi Sevdasının Derdindedir Artık...
Hissetmeseydim Bu Hüzünlü Mevsimleri,
Bilirim ki, Kavuşmayacaktım Muhabbete!

Şimdi Ruhum Kendine Gelir, Bırakır Kalabalıklar İçindeki Çaresiz Mırıldanmalarını...
Etrafındaki Nefeslerin Soğukluğu da Üşütmez Artık İçimi...
Yalnızlık, Başka Lezzetler Katar Ömrüme...
Yaprağın Kaderi Düşmekse, Benim de Kaderimdir Yalnızlığımla Yüzleşmek...
Yeniden Sevmek, Yeniden Sevgiyi Hissetmek...
Yalnızlığın Tadını Çıkarmak...