KANAYAN YARALAR
Seni unutmak verdiğim en çılgın savaş.Her seferinde ağır darbelerle yenik düştüğüm,yenileceğimi bile bile tekrar ettiğim açık intihardır.Ben seni hep geceleri,sadece yalnızlığın sesi duyulduğu vakit haykırdım.Sana özlemimi satırlara kazıyabildim ancak.Nerde bende cesaret söyleyemem ki seni sevdiğimi.Bir yağmur yağar gözlerimden,ıslanır yüreğim sanırım ki sen akıp gittin yağan yağmurla.Her seferinde ümitlice bakarım ama nafile.Sen kalbime yazılı değil kazılıymışsın meğer.sana söylemek istediğim çok şey var aslında.seni seviyorum kelimesi yetse de herşeyi anlatmaya ağırdır taşıyamaz kalbin bu sevdayı.Ben iki günlük aşkların efendisi değilim.Seversem delicesine,ölürcesine hatta susmaktan erircesine severim.Şimdi ellerimiz ayrı olsa da yüreğim mutlu sen olduğun için sevinçli.
Biliyordum biz sonlu bir aşkın başlangıcını yapmakla hata yaptık.Ayrılacağımızı daha olmadan anladım.Ama senin bir sözün,bir bakışın kısa süren birlikteliğimizde bana unutamayacağım hayatımın en güzel anılarını verdi.Biliyorum artık asla böyle mutlu olamam.O yüzden hep bu anılarla yaşlanacağım.Soğuk kış günlerinde hayalini okşayacağım.Seni gördüğümde belki sadece gülümseyeceğim,belki de görmezden geleceğim.Kim bilir belki de ömrümün son saniyesini bitireceğim.
Hayat işte insan ne yapacağını bilmiyor.Geçenlerde gördüm seni o an ne olur tut ve bir daha bırakma ellerimi diyecektim.Sustum…Diyemedim.Sen gittin ardından bakakaldım ”gitme ne olur kal yanımda” diyecektim.Sustu kelimeler,boğazımda düğümlendi ve sen ruhumu da aldın ve gittin.Yalnızlığın ve kimliksizliğin kollarında beni yalnız ve öylece bıraktın.Biliyorum ben ve sen asla biz olamayız.Zaten verdiğim savaşta bu yüzden.En çok neye yanıyorum biliyor musun?Sevgimi hak etmemene rağmen sana harcadığım şu ömrün hesabını veremeyeceğim.Bu dünyamı yaktım ötekini de yakıyorum.O bana çok acı veriyor ve buna çok üzülüyorum. Hoşçakal değmeyen değerlim…

ÜLKÜ TEMURCAN