Açıksözlülük uyuşturucu bağımlılığı gibi birşey. bağlandıkça dozu artıyor, üslup şaşıyor, patavatsızlığa dönüşüyor. kimsenin söyleyemediğini açık yüreklilikle ifade edenlere karşı içten içe duyulan takdir, kişinin bu davranışından aldığı hazzı arttırmaya başlıyor. insanda daha da açıksözlü olmalıyım hırsı gelişiyor. çizgi de genelde burada aşılmaya başlıyor herhalde. açıksözlü olmaktaki amaç doğruları söylemekten sapıp, karşı tarafın tepkileri ile beslenmeye kadar varıyor. insanları ne kadar şaşırtır, kızdırır, üzerse kişinin yaptığı davranıştan tatmini artıyor. eskiden masum görünen eleştiriler yerini hakaret, alay ve aşağılamalara bırakıyor. seda sayan gibi dobra olacağım sevdasına, patavatsız biri olup çıkılıyor.
uzun lafın kısası; amacı temiz açıksözlülüğe her zaman evet, ama terbiyesizliğe hayır.
Birşah Nickli Üyeden Alıntı
