Konu: İçinden Geçeni Söyle

Gerektiginde sevip, sevmedigini ya da kufrunu dahi yuzume dok.
Dok ki, baskasina dokulmek icin omuz arama.

“Bir gün gelir herkes kendi yoluna gider. Her şey nasıl başladıysa, öyle biter.” ...

Sonra dayanamıyorsun.. Hayatındaki her şeyin kötüye gittiğini hissediyorsun.. Her şeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun.. Belki sigaraya sarıyorsun, belki içki, belki başka bir şey.. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin seni anlamadığını görüyorsun.. En yakınındakinden uzaklaşıyorsun.. Herkesten gizlesen de saklasan da tükeniyorsun.. Dışarıya verdiğin ''ben iyiyim'' imajı içini yiyip bitiriyor.. Biri gelse ve tam anlamıyla yanında olsa düzeliceksin gibi geliyor. Ama bu konuda o kadar yenilgiye uğradınki, bir tarafın hep ''kimseye değer verme'' diyor. Çünkü biliyor; değer vermekte sorun yok ama aynı değeri göremeyince başlıyor asıl sorunlar.. Asıl sorunlar gelince asıl acıları da tatmaya başlıyorsun.. Ne giden geri geliyor, ne kalan değerini biliyor. . Hayat devam ediyor.. Ve sen sadece günden güne hissizleşiyorsun..

Şimdi kimler için üzüldüğümü düşünüyorum da . . . şu yüreği yerinden çıkarıp atmak geliyor içimden... Kendime olan kızgınlığım, onlara olan sevgimden nedense hep daha fazla... Umutlarımı bir adım öteye taşımak için onlara yüklediğim anlam, onların yüreklerinden çok daha ağırdı...! Ya onlar bu yolun yabancısıydı, ya da ben bu yolda kime güvenip kime güvenemeyeciğimi bilemeyecek kadar acemi... Artık benimde bu yolu yüreğim kaldırmıyor, ve içi karmakarışık... Benden güven duygusunu aldıklarından beri ... her türlü sahteliğin yüzüne tüm acılarımı kusasım geliyor..

Dısarısı ayaz..

bu inat ?