"Sanki tüm gün evde yalnız kalsam, telefonumu kapatsam, ışıkları söndürüp parçalanmış yüzümle karşılaşmasam soğuk aynalarda geçecek gibi. Sadece bir gün boyunca istediğim saat, istediğim dakika ağlasam birinin beni göreceği fikrine kapılmadan geçecek gibi. İstediğim kadar sigara içsem ve sigara kokuyor olmamı umursamayacak kadar kafam dağılsa geçecek gibi. Başka birinin müdahalesine gerek duymadan düşünebilsem yarınları geçecek gibi. Bir gün boyunca başkalarını değil de kendimi düşünsem geçecek gibi. Birini özlemek zor. Birini özlediğinde oluşan boşluktan kurtulmak zor. Ama kendini özlemek.. başka. Çok başka." dedi ve kendine sarıldı. Bir çok şey geçti, bu da geçecek gibiydi. Ama geçmemişti. Çünkü kendinde kendini özlemek başka.. çok başka. Sarılınca geçmiyor bu özlem.