Bazen bir şiir sadece bir şiir değildir.
Bir ölüden bir ölüye...

Yirmidöküz mumum da söndü gözyaşı işgali altında,
böyle olmaz dedi Tanrı, gülümse biraz.
Pardon bayım; hayatınızda fazla tebessüm var mı? / Bende bir neden kalmadı da.
Üzerimdeki emanet şiirleri çıkardım
üstelik dar geliyordu çoğu, sığamıyordum.
Ruhuma batan düş kırıkları,
bir dolu hüzün,
sızım sızım sızan sızılar,
kaos desen diz boyu
buna şiir mi dayanır?!
Kanatsa yaralasa da yakışanı giymeli,
gerçek kadar acıtmayınca yalanlar kendinden kaçıyor insan.
Pardon bayım; bu yalan sizin miydi? Yanlışlıkla üzerine oturmuşum.
Hayatla ayrı yerlerde durup ayrı noktalara bakıyoruz
dilimizde aynı küfür; ya ben seni ya sen beni!
Okunaksız bir el yazısıyla yazıyorum kaderi,
kalem tutmayı sizden öğrenmiştim.
Siz şiirler yazardınız
kan damlardı dizelerinizden ama mutluydunuz,
mutlu olmanın beş şartı neydi?
Pardon bayım; üzerinizde fazla mutluluk var mı? Bende kalmadı da.