Gidişin çok şey öğretti bana.

Yalnızlığın tek başına kalmak değil,
Sadece sensiz kalmaktan ibaret olması gibi mesela...

Bütün hüzünleri sahiplenip,
Gülen yüzümü geleceğin güne saklamak gibi...

Ve her geleni bir gün gidecekmiş gibi karşılayıp,
Bir daha dönmeyecekmiş gibi uğurlamak her gideni...

Gelmeyeceğini bile bile sokağın başını saatlerce gözetlemek...
Yokluğunun kalbimde bıraktığı izleri,
Sokağımda kalan ayak izlerine benzetmek...

Geri dönmeyeceğini bile bile,
Umut etmeyi öğrendim gidişlerinde.

Önce kalbim,sonra aklım ve seni anlatan satırlar...
Sen benden gittikten sonra,hepsi benden firar!

Senden başka sahiplenen yokmuş beni.
Yalnızlığın koynunda yetim kalıyorum her gece.

Ve yokluğuna bürünmüş benliğimi,
Devrik cümleler anlatıyor sadece...