Yıpratmadan sindir yüreğim
gökyüzünü
soluğunu,
ansızın bir dağ kıyısında
kendini bulduğun,
işleyen yaranı.Bu ilk görüşün dağları
böylesine uzak aşındırılmış hüznünden
karşı yamaçta yankılanan kuş sesleri
soğuk bir yelin üşüttüğü
çünkü batmaktadır gün,
çabuk geçer masalda zaman.Ne kalır geriye o köye gittiğimizden,
kavakların sarısı
bir avuç böğürtlen…
Taştan taşa kaygısız seken
ölümlerden arınmış ilk şiir,
kendimi genç saydığımın anısı.Sevin ki her sevda
sonludur bir parça;
gece gelir
gün yenilenir.
Böyle beslenir hüzün.


Bilgin Adalı