Konu: Vakti vardır...

Ç ay şefkattir, dostluktur, güvendir.
Kahve ise sevişmektir, ilişkidir, heyecandır...
Çay ne kadar dışa dönük ise,
Kahve de gitgide o kadar içe dönük bir keyif içeceğidir.

Kahveyle çayı birbirinden en kesin ve keskin biçimde nasıl ayırırız?

Öpüşünce birbirimize geçirdiğimiz ağzımızdaki kahve tadıdır.
Çaydan geriye kalan ise sohbetimizin tadıdır.

Kahve kokudur... Önce koku.
Kahveyi dilden damaktan önce burun sever.
Kimileri "kokulu" çayı çaydan saymaz.
Oysa kokusuz kahve kahveden sayılmaz.

Fakat gözün arzularını ve keyiflerini de yabana atmamalıyız.
Fincanın üzerinden kahveye; o kara kuyuya bakıp başı dönmeyen,
Yükseklik korkusuna kapılmayan var mıdır?

Hayatın ilk bakışta sıradan gibi gözüken ama güzel sürprizlere açık çağrıları vardır.
Kimi zaman insan sesine bürünür bu çağrılar:
Bunlardan biri "Hadi, şöyle bir çay içelim" dir.
Öteki ise daha ılıktır, daha derindendir:
"Gel, bir kahve iç! Sonra gidersin..."

Nasıl ince belli çay bardaklarını avuçlarımızla kavramak sadece bedenimizi değil, üşümüş ruhlarımızı da ısıtırsa...
Değil kahve içmek; kahve içmeyi istemek bile bizi hem kendimizle hem de hayatla bir an için bile olsa barıştırır.


Haa, bir de "ben çay içmem!", "ben kahve sevmem...” diyenler var...
Onların aslında neyi sevmedikleri ve hayatın hangi taTlarını ıskaladıklarını gördünüz herhalde… __________________

Vakti vardır...
Ve can çeker.
Ama berrak ve demli bir çaydan daha iyi olan şey, o çaya sohbet katan, lezzet katan dostlardır.
Çay da, dost da, teselli makamında bir talihtir.
Yalnızlığa hüzün taşır çay...
.....
Hayatın neresinde, ne şekil ve görüntüde olursak olalım; mesele şudur:
Bir bardak demli çayın yanında ne kıymetimiz var?
Hangi dostun bir bardak demli çayı için 'hasretin adı' ve 'katma değer'iyiz?
.....
Vakti vardır..
Ve can çeker.
Can, çayı bahane edip dost ister.
Profesör istemez, genel müdür hiç istemez...
Makam ve mevki...
Ve dahi şan ve şöhret...
Ve dahi mal ve mülk sahibi istemez.
Aradığı insandır.
'İnsan' sıfatının yanında, som altına şekil katmak için sokuşturulmuş bakır kadar ehemmiyeti olmayan unvanları hesaba katmaz...
Ve can, insan çeker.
Bir bardak demli çayın her yudumunu, ab-ı hayata dönüştüren insan!
.....
Bir daha mesele şudur:
Canımız kimi çeker ve kimin canı bizi çeker?
Ve neden?
.....
Hayattan aldığımız ve hayata kattığımız can sıkıntılarının çoğunun sebebi, maalesef değersiz şeylerden ibarettir.
Ne bu dünyadan çekip giderken bizimle birlikte gelirler.
Ne sonrası için işe yararlar.
Üstelik, bir bardak demli çayın yanında bile, sahibini 'beş kuruş' sahiplenmezler
.....
Su kaynar...
Aşk ateşinde...
Bir tutam çay yaprağıyla karışmak, vuslattır.
Bu sıcaklığa...
Bu buhara ram olur ve yayılır duygular.
Sonra aşkın rengidir ve demidir görünen.
Ve aşkın rayihası.
.....
Söyleyin şimdi:
Can kimi çeker?
Kimin canı bizi çeker?
Bu şiire kim bir mısra katar gönlünden?
Sohbeti kim demler