Yolumuz bu kadarmış be kahve gözlüm


Artık
Tersine akan bir nehir gibi
Yıkılmış bir şehir gibi
Suya yazılmış bir şiir gibi







Adımı unut
Yalnızlığın boşluğunda
Sensizliğin sonrasında



Bil ki
Beş para etmiyor umut
Etmiyor be kahve gözlüm!



Yalan yanlış
Kırık dökük yaşadık biz bu aşkı
Erken emekli olduk biz bu sevdadan






Biliyorsun
Hep direkten döndü umutlarımız
Hep kendi kalemize attık gollerimizi



Ne acemi bahçıvanmışız meğer ikimiz
Açmadan soldurduk güllerimizi
Açmadan soldurduk be kahve gözlüm!




Bir değirmen taşı gibi ezip gittin umutlarımı
Şimdi yüreğim mutsuzluğun hedef tahtası
Sokaklara sığmıyor bu dev yalnızlığım




Bu cumartesiler;
Çığlık çığlığa şiirlerim seni istiyor bana inat







Gel gör ki;
Son kurşunu yemiş bu sevdaya




Yetmiyor şımarık pişmanlıklar
Yetmiyor be kahve gözlüm!

Bir isyan faslıdır şimdi bu suskunluğum
Hovardaca harcanan mevsimlere





Bu kaçışlara -bu gelgitlere



Ömrümüze kesilmiş biletlere
İsyanımdır - bu acı acı - gülüşüm






Oysa;
Kaç kez sildim seni haritamdan
Kaç kez mil çektim o kahve gözlere




Gel gör ki;
Kendime bile geçmiyor artık sözüm
işte bir kürek mahkumu
İşte bir yürek mahkumu

Kapında yine
Bitmedi bu kara sevda
Bitmiyor be kahve gözlüm!..