Yıllar nasılda hızlı geçip gidiyor kapılmışız geçim derdine farkında bile degiliz belki;ama hayat bizi kuru yaprak misali oradan oraya sürüklüyor.Kimi zaman mutlu, kimi zaman hüzün dolu.Bazende içimizdeki umutla belki bir gün karnlık gri bulutların ardında kalan güneşin çıkmasını bekliyoruz. Kimbilir,belki o yüregimizdeki özlemler biter gri bulutlar gider hayatımızdan masmavi gökyüzü ve güneş dogar.Hayatımızda o kadar çok olumsuzluklar olmasına ragmen yaşamayı ögrenmiş her zorluga ragmen içimizdeki o umut ışıgı içimizden hiç kaybolmamıştır.Hüzünlerimiz,üzüntülerimiz olsada bir gün o hüzünlerimizin yerini mutlaka mutluluk alır diye bekliyor ve umut ediyoruz.Hayat o kadar acımıasız ki yarın ne olacagını bilmeden yaşmaya devam ediyoruz yada çalışıyoruz.Bir ertesi gün bizi neyin beklediğini, bilmediğimiz halde yinede dostlukları zedeliyoruz, birbirimizin kalbini kırıyor, üzüyoruz.O kadar küçük şeyler için bir birimizi kırıyoruz ki....Keşke dostluklarda,arkadaşlıklarda,ilişkilerimizde düşünerek bir birimizi yaralamadan yaşamayı ögrensek.Olduya kırdıgımız insanı bir daha görme şansımız olmadı hiç düşündünüz mü bir özür bile dilemeye zamanımızın olmaya bilecegibi.Yada özür bile dilesek neye yarar hata yaptıktan sonra.n


Hayatım tüm zorluklarına ragmen yüreginizdeki sevgi ve umut hiç bitmesin.Çünkü yüregimizdeki sevgi ve umudu yitirdigimizde hayat bizim için bitmiş olur..Hayat her olumsuzluguna ragmen bugün yine çok güzelsin diyenlerden olun ve her güne mutlu başlayın...