Mendil içinde Üzümler getirirdi
Kağıt külah içinde bohut alırdı bana bakkaldan
Tek tek yerdim sevgi taneciklerini
İşaret parmağından tutup dolaşırdım
Tam göğüs kafesinin üstüne bastırıp sarılmış sıkmıştı beni bir gün
Yanaklarımı öperken fark ettim
Gözleri doluydu babamın
Sevgi tanecikleri
Şimdi yok
Ne fark eder ki…?
Geceler boyu konuşurduk
Neyimiz varsa anlatırdık birbirimize
Hayatın sırrını çözmeye çalışırdık sanki
Şarkılar dinlerdik, içerdik
Yanıbaşımdaydı hep ablam
Sınıfta kaldığım yıl bana gitar almıştı
Giyimimden okuluma her şeyimle ilgilendi
Bir gün uzaklara gideceğini duydum
Bana da söyledi
Gitti
Orada kaldı
Hiç gelmedi
Ne fark eder ki…?
En sevdiğim arkadaşım, kapının önünde yere düştü
Tuttum ellerin kaldırmak için
Sarıldım, kucakladım
Kalmak istemedi
Yüzü morardı
“Bırak” dedi
“Bırak beni”
Bıraktım
Tek başıma yollara düştüm
Yollar geçtim
Tepeler
Bir taşın üstüne oturdum denize karşı
Bir yaprak düştü ağaçtan
Cep telefonumdan ismini sildim
Ne fark eder ki…?
Güneşe “bekle” dedim bu akşamüstü
Dinlemedi
Bir yıldız seçtim
“Sen dostum ol benim”
Sönüp gitti
Bir duş alsam
İçimdeki sıkıntılar
Şu banyo giderinden gider mi
Hayat bu deiler bana…
Hayat bu...
Öyle mi...?
Yaşadığım yerlerde komşular deişmiş
Ağaçlar kesilmiş
Nasıl ayrılıyor yollar
Ne kadar çok yol var
Labirent fareler gibiyiz
Kaç sevgilim oldu benim
Kaç kişi bırakıp gitti
Oturup saysam mı?
Anılar, anılar…
Külleri dağıtsam mı?
Ne fark eder ki…?
Kuşlar yuvadan uçtu
Şimdi
Oğlum Fransa da
Kızım Antalya
Ben İzmir
Köpeğimde on beş yaşına girdi
Ne fark eder ki…?
Bahçemde lale soğanları tekrar filiz verdi
Televizyonda izledim
Bayrağa sarılı tabutlar
Bu gün de yolda yolda ezilmiş bir kedi gördüm
Her gün…
Her gün…
Ne fark keder ki…