Elvedayla başladı benim hayatım,
Sancılı, sessiz ve bir nefese bir can verir gibi...
Doğduğunda annesini kaybeden bir bebek gibi,
Adeta; aldığın nefesin vergisidir kaybetmişliğin, karşı çıkmak anlamsız...
Hani o "kader" deyip susulası,
Hani boğazında bir düğüm ve kördüğümün kayıp pusulası...
Ah unutulası sevdam!
Kılını kıpırdatmıyor sanki zaman, hep "şimdi" diyor insan,
Şimdi gitmeliyim, elvedaya gebe bütün hayatım için...
Şimdi gitmeliyim, tam şimdi burda bitmeliyim...
Bir elvedayı daha yazmaz kalemim...