Seni hatırladıgımda tozlu sayfalar arasındaydın . Ve sanki olup bitenin suçlusu benmişim gibi bakman,beni hüzünlendirdi.
Haklı oldugum halde suçlu buldum bakışlarında kendimi.oysa sen daha 17 sindeyken tanıştık sisli bir eylül ayında.zorlu bir tren yolculugumda sevmiştim , Tanımadan kabullenmiştim seni. Kader dedim. Sevilmesemde sevdim diyerek aşkıma karşılık aradım. Ve buldum nihayette. Görücülük buymuş meger yeni anlıyorum. Zorla sevilmeye itildik. Bize ait olmayan duygular ve isteklerle!!! korkulan olmadı ikimiz içinde.bir bütün olduk seninle.Hatta bu sözünü bile unutmadım(Dünya ikiye bölünüyor yarısı sen ,yarısı ben sonra tekrar birleşiyoruz kimseye sezdirmeden.) Ama hala üçünçü kişilerin etkisi vardı bizde.
Biz biz degildik gerçekte bir kuklaydık.ipleri başkalrında olan. Ve sonunda perçinleşen duygulara dayalı bir aşk doğdu.yaşıyorduk yaşanmamış çocuklugumuzda aramızdaki aşkın en mahremini senle delice. Oysa arada kıskanç şehirler, kirli emeller,doyulmamış zaaflar engeldi bize. İplerimiz çok geçmeden çekildi. Bizden istenenlere itaat etmedigimiz için. Ne kadar kolay olduysa aşkımızın dogumu o kadar güçtü ölümü. Merhametten yoksun, kişiliksiz karacahillere aitti bedenlerimiz itaatkar kölelerdik. Ne kadar çok sevsekte birbirimizi, o kadar efendimize baglıydık. Korkulan son geldi seni aldı benden. Nice aşk destanları agladı bize. Oysa tek bir zalim kıydı sevgimize. Zaman dedim zaman en iyi ilaçtır. Olduda !! ama bir türlü ne unutturabildi ne vazgeçirebildi senden. Bilmem sende aynı çelişkileri yaşarmısın. Bilmem bir tesadüfte bizi hatırlayıp sorarmısın. Kimbilir belkide bir kibritle bendeki anılarıda yakarsın. Sende yaşatmadın sevgimizi kurumuş yüreklerimize su vermedin ki!! okuyan aklı selim biri olman bile sendeki sabit fikirleri degiştirmedi. Yoksa ben her şeyi fedaya hazırdım . Kaç kez hayata tutunduysa aşkı sevgimiz, sen her seferinde uçurumlara ittin. Şimdi bari mutlumusun? Nerdesin,nasılsın?kısa saçlarında yaseminler kokuyor mu ?. Bilmiyorum. Seninle sensiz hatıralarda yaşıyoruz. Oysa sen bilsende degişmez hayat. Şimdi ayrı meridyenlerde ve farklı hücrelerde bölünme yaşıyoruz. Hayatlarımız bize ait olmadan.bense hala sana inat yazıyorum seni mısralara. Ve ögrettigin şeyleri yapıyorum,yirmibeş yılımı sana adadıgım özlemlerde inadına çayı şekersiz,seni nefretsiz anıyorum her gün dogumunda. Yani dönülmeyen akşamın ufkunda olsakta ben her gece sana dönüyorum farkında degilsin.hatırlıyorumda son günümüzü senin kara gözlerin alev alev yanıyordu.eski canlılık neşen yoktu. Yaşayan bir ölüydün aşkında önce ölen.kaşların çatık tebessümün çaresiz sanki.sesine karışan hıçkırıkların pişman. Karagözlerin damladı gülyüzüne kara yaşını bilerek. Sen magrur af dileyerek çaresizdin. Ölüm deseydin gelirdim. Sadece GİTME demeni bekledim .nafile son kez öpüşüp el sıkıştık.şimdi sıcak elini,ıslak dudagını ararım hala.hayalde senle oynaşırım. Haberin gelir arada pişman diye. Aglar dururum. Gün aşırı sıcak haziranlarda,sögüt dallarıyla beraber. Şimdi ne varsa senden bana kalan keyfe keder, hatıralar avutur durur. Geçmiş yıllara ,agarmış saçlara ragmen.ey sevgili mutluysan mutluyum şimdi seni sensiz yaşarken yalnızlar rıhtımında gülümseyerek.