Konu: Rıfkı

Pamuk ipliğine bağlı kişilikler..
Bir laf ile dağları delecek, bir laf ile dağılabilecek yapıda benlikler..
Ne katmışlar bize böyle, eksik kalmış ya da fazla kaçmış bir şeylerin ayarı..

Elleşmemeli bazı şeylere, kurcalamamalı..
Bırakmalı, zihindeki temiz halleriyle kalsınlar.
Olanı kaldırabilecek sağlamlıkta değilsen, merak da etmemelisin.
İçin içini yememeli.
Hiç inmeyeceksin derinlere, hiç bozmayacaksın rahatını..
Sakin, bilmeden, görmeden, duymadan...

Yine aynı koltuk yine aynı masa(:
Sözleşmeler, kredi kartları, bankamatikler..
Birbirinden saçma müşteriler..
Hep aynı trip, hep aynı hoş görü..
Mütevazilikler..
İnceldikçe incelenenler..
Sözün özü,
Hafif dağınık..
Fon da '' Kıraç- Taş Duvarlar''..
Ismarlama aşklara tahammülüm yok diyor;
Ya beni adam gibi sev, yada çek git!
Bir gülüş bir salınıysa verebildiğin, istemez..
Tutku isterim ve delice sevmek!
Şarkı güzel de;
Derin cümlelerim yok, sadece a'dan z'ye kestirme yollarım var..
Bir tek benim anlayacağım..
İçimdekilerle mutluyum esasında, kötü rol yapıyor olabilirim..
Deşmeyelim, bir halt çıkmayabilir..(:

Çok mutsuzum diyordum geçen,
Yalnızım..
Kendini kendi anlamayacak kadar doluymuşum aslında..
Keyifle başladığım güne, sırf bonus olucam diye tek tek ördüğüm saçlarıma taktım.(:
Keyfimi böylesi şeylerle kaçıracak kadar vahim durumum.:d
Ya da iyice dalgaya almaya başladım hayatı, tombalada numara çeker gibi çekiyorum gelişine zırvalıkları...
Kelime de bulamadım uyduracak, en iyisi bir şarkı dinlemeli..

Bayılıyorum bu şarkıya..
Sanki çocukluğun tınısı alıp burnumun dibine getiriyor..
''evi beyaza boyattım, kapısına seni yazdım''

Öylede verimsiz günlerden birindeyim.
Ne arayan var, ne soran!!
Sadece bu değil tabiki;
Tıkandım, ilerleyemiyorum.
Üşüyorum,içim sıkılıyor.
''Ben sana mecburum'' peki sen kimsin?
Niye sana bu kadar bağlıyım, niye sensiz yapamıyorum?
Senle hayat anlamlı iken bana ne gerek var bu dünyada?
Kodlamadaki bir harf yanlışı tüm görüntüyü etkileyebiliyor, colspan yerine collspan yazınca algılamıyor tarayıcı.
Bu da böyle bir şey mi?
Ben sadece senin bir harfin miyim?
Belki en sondaki, belki ortalarındaki bir harfim.
Olmasa olmuyor, yerine başkası da konmuyor ama varlığı farkedilmiyor da..
Ne biçim iş bu!
Yine soruyorum: Sen kimsin?
Çok uzaklardasın besbelli.
Sesimi duyardın yoksa, çağrışlarım yalnızca şu anla sınırlı değil ki..