Konu: Rıfkı

Bizde aile geleneğidir layığıyla veda edememek. Bu tavrım gelenekten geliyor yani. Kırılan dökülen kapılar camlar sonrasında , kırılan dökülen kalbiyle veda eden bir annem vardı. Bakma bu kadar duygusal anlattığıma, domuz gibiydi aslında. O bavula kendine ait üç beş şeyi tıkıştırmış, pek çok şeyi unutmuş; yeni bir kendini bulma yolunda emin, hızlı, küfreden adımlarla kapıları çarpmıştı.(Sonra yine geri dönmüştü çocukları için orası ayrı) Teyzemin filan da benzer hikayeleri vardı. Ben bunları iliklerimde yaşamışken, sana güzel güzel "Hoşçakal canımın içi, hoşçakal..." diyemezdim.
Sonra o her vakit araya serpiştirdiğim şiir dizelerinden bir iki tanesini araya sıkıştırıverip, gözlerimi kocaman açarak ve canını yakarak bakamazdım. Yapabilirdim ama yapmazdım, ayrılık konusundaki üslubum kesinlikle ve kat'iyetle bu değildi.
O ayrılık öncesi bağrış çığrış hallerimin, asabiyetimin, ağır delikanlı abla tavırlarımın ardında yatan gerçek çok acı-ymış aslında günlük. Kendim beni kenara çekip, "Gel bak bir iş çıkışı kahve içelim." dedikten sonra söyledi. Hepsi yalnızlıktanmış. Daha doğrusu yalnız kalma korkusundan. İt gibi korkuyormuşum ya tek başıma kalmaktan, ondanmış aşırı tepkim. Kendim buna psikolojik bir sürü şey de sıraladı.
Beraber yaptıklarımızdan çok yapamadıklarımız üzerine bir ilişki yaşadık. Eskiden dünya haritalarını ressamlar çizermiş, bilirsin. Sonra o ressamlar resmin bir yerine bazen küçük bir adacık yerleştirirlermiş. Pek çok denizci orada bir ada olduğunu zannedip kaybolmuş. Halbuki o küçük adayı esasen sevgilerine armağan ederlermiş.
Çok romantiksin deme bari bu sefer!
Benim çevrem ise sevgililerine seksen metrekare mutluluğu çok gören adamlarla dolu günlük. Sen de herkes gibisin demiyorum ama sen de herkes gibisin be.
Mor çiçekler zamanı, hem yağmurlar filan da var. İklim şartları diyorum , ayrılığa pek elverişli. Eski sevgilime yazdığım bir şey için olay çıkarmıştın, al işte şimdi bütün cümleler sana. Bunlar sadece buraya dökülenler, içimdekileri sayamıyorum.
''Raif, ben şimdi gidiyorum. ama ne zaman çağırırsan gelirim''diyordu.
Maria Puder
Beni çağırma.
Hoşçakal.

İnsan söyleyeceklerine perde çektiğinde veda etmek zorunda kalıyordu ve veda ettiğinde ise gitmeliydi. Gidemediyse, söylenecek çok şeyi kalmıştı; gittiyse duyacak. Giden sessiz uğurlanmamalıydı, gerçekten bitmesi için; bilirdim. Bilirdim bilmesine de, onca söze bir helallik sığdırmak gerçekten aklar mıydı arada geçen bütün kelimeleri.
"Sana hakkım sonuna kadar helaldir" cümlesi kadar sığ bir cümle duymamıştım.

Ve bugün; söylenmemiş hiçbir cümle bırakmadan dünde, bir yıllık izin edasında geçmiş haftasonu ertesinde öpüyorum aynadaki gülüşümden, güneşte kırmızılanmış yüzümden.

İnsanın bilmediği bir yeteneğinin olması ne kadar güzel..
Farkedince de abartması :D
Bir deneyelim dedim, kendimce güzel şeyler yazdım.
Tarkan 'da bize eşlik etsin dimi günlük..


''Unut beni
Hüznüm yaralar seni dayanamazsın
Unut beni
Üşütür karanlığım alışamazsın''



Ne ilk şans, ne de son;
Defalarca deneyim edilmiş hayal kırıklıkları.
Anlamak, ve anlayabilmek için çaba..
En önemlisi içini açmak..
Kimseye söyleyemediğin gibi..
Sen'ken ben olmak gibi..
''Güvenmiyorum'' derken inanmak gibi.
İnanıp bekleyip, bekleyip çok sevmek gibi.
Sevip, hasret çekmek gibi..
Hasretken mesafeye, mesafe ekmek gibi..
Mesafelerin uzunluğu, mantığın karmaşası
Bir aşkı kalbe/akla sığdıramamak gibi..
Kalbe/akla sığdıramadığın bir aşkı ''şüphelerle'' zehirlemek gibi..
Bitti sandığın ama, her fırsatta sende kalmaya meyilli meşk gibi..
Meşk'in verdiği aşkla heycanlanmak..
Heycanını tatdığın aşk'tan titremek gibi..
Titreye titreye erimek..
Eridikçe bütün olmak gibi..

Seversen kalbinde, nefret edersen aklında olurum Rıfkı!.

Rıfkı, gönlümün çöpsüz üzümü;
Bayram da geldi.
İnsan yapmadığı şeyleri düşünmekten yoruluyor böyle durumlarda. İnsanın ne kadar yorulduğunu sana anlatmam zor. Fiziksel yorgunluktan bahsetmiyorum pek tabi.
Babaannem ''gönül yorgunluğu'' gibi romantik tabirler kullanırdı bu durumlarda. Ama ben romantik olamayacak kadar yorgunum Rıfkı. Nöronlarımdan bütün derilerime kadar, kıyafetlerimden saç tellerime kadar yorgunum.
Son olarak çok yorulan bir adama aşık oldum Rıfkı. Yine seni aldattım. Öyle böyle değil ama it gibi aşık oldum. Bu kadar yorgunluğun üstüne hiç olmayacak şey değil mi? Oluyor işte canım. Olurmuş. Çok yorulan bir adam bütün yorgunlukların üstesinden gelebilirmiş.

Ben biraz dinleneyim Rıfkı.
(iyi bayramlar,iyi tatiller)

Öptüm.

Rıfkı geçmiş bayramını kutlarım.
Her saçma şey gibi bu da geçti.

''uslan artık divane gönül''