Konu: Rıfkı

Özlem ne yaman duygu,
Nasıl bir geniz yanığı..
Burnunun dibindeyken, kıymet bilmeyip yokluğuna günler eklemek..
Ne acı, seni sensiz yaşamak..

''özledim teninin kokusunu özledim,
özledim sımsıcak nefesi özledim..özledim sohbetini o sesini özledim..
Gelmedin göz bebeğim, can yoldaşım gelmedin.''

Bu gece kelimeleri raks ettirelim Rıfkı.
Benim başım dönsün,
Dilimizde en eski şarap tadı..
Sen yarım kalan sözlerin bestesi ol;
Ben kulakların pasını silen tını..
Aşk güftesi olsun.

''Gözlerin gözlerim de kalsın.''

Dinleme seanslarımızdan.
''ben bal arısı gibiydim senden önce, bak pervanelere döndüm seni görünce''

Gitmeli misin şimdi, gitmeli misin sahiden..
Hani kalsan bile hiçbir sorunun cevabı etmezken artık;
Yaralara iyi gelmezken, uykusuzluğa ilaç değilken..
Ya gidemezsen?

Aklına gelesim var gece yarılarında. Zaten yeterince uzamış uykulu sohbetleri daha da uzatasım var. Kalbini kırasım var, benden başka kimsenin iyileştiremeyeceği yaralar açarken.
Kanadığını göresim var yeterince yakınında değilken. Yaralarımın üzerine ten tuzu basasım var ve kanatasım yeniden.
Eskileri çıkarıp atasım var dolaplardan, hayatımın orta yeride yer açasım var, onsuzken yaşayacağım yalnızlığa, görsün diye yokluğundaki yenilgilerimi, gelsin doldursun diye boşluklarımı, ve çukurlaştırsın diye gamzelerimi bekleyesim var şimdi.

''nereye gidersen git ama sakın bitti deme''

Ne anlama geliyorum ben senin için, bir anlama mı gelmeliyim sende, kendimde yeni anlamlar yaratabilmek için. Bir anlamı mı olmalı yaşananların, yaşanmayanların? Cevapları nerede aramalıyım ben peki, aramalı mıyız ya da? Yoksa onlar mı bizi bulmalı sahiden doğru zaman gelince?
Yürünmek için mi bu yollar, birlikte yürünmek için mi yeşil bu kadar? Boşversek olmaz mı bu yolun sonunda ne var? Sonsuz bir yeşil duygusu içine sonsuz mavileri sığdırsak. Sığmasak biz, durmasak...
Bir yağmur var dışarda aklım başım ıpıslak...
Ne için başlanmıştı bu yazıya, kimi için bitirildi?
Başlangıcı olmayanın sonu olabilir misin peki sen, benimleyken?
Merak ediyorum da cesur musun acaba, söylediğin kadar, gerçekten?
Söylemiş miydim sahi, gözlerinin kenarındaki kırışıklıklar ne güzel, sevdim onları ben...

Ben gidemiyorum bazen
ama ardıma bakmaktan korktuğumdan
kalamıyorum da
Ben bilemiyorum bazen
çok uzağındayım seslerin yine de aklımdan
silemiyorum
Ben sevemiyorum bazen
hak etmekle ilgisi yok, bir nedeni vardır belki ama
bilemiyorum
Ben bitemiyorum bazen
hiçlik var oysa sonunda
ve ne kadar istesem de kaybolup karanlığa
yitemiyorum
Ben susamıyorum bazen
biliyorum manasız
biliyorum yaramaz işe ama
susamıyorum
Ben yoruluyorum bazen
elimden kaçıveriyor ne varsa istediğim
tutamıyorum

Offf yeter sus be!

Acıdan beslediğim doğru,
Bunun seninle bir alakası yok.
Ben sadece verdiklerimi topluyorum.

Araba sürmeyi bilsem, şu an binip, her seferinde ne kadar güzel olduğunu kısa aralıklarla unutup tekrardan en sevdiğim şarkılarını dinlemeye başlamamla tüm parçalarını yeniden saatlerce tekrara aldığım radio dept. ile Kocaeli sokaklarının havasın da kaya kaya 26 26 26 diye ritim tutup gülerdim herhalde. Çünkü gerçekten, ciddi olmak gerek..
26..
Çok büyük; artık gerçekten "yaş-lan-mak" bu.
Evlilik, çocuklar, sabit bir ev..
Ve tüm bunlara pek uzak ben.. neden?
Çünkü evet, hayallerim var..
Ve zamanım az.