Konu: Rıfkı

Bulamadım aradığımı, oysaki bu satırların birinde saklıydı..
Yazdıkça içimden gidenler gibi, onu da uçurmuşum...
Verecek cevabım yok sana, kaybettim içimdekini..
Israrla pişmanlıklar üretiyorum, ısrarla acı çekmeyi istiyorum, bitmiyor ürettiklerim, bitmeyecek de..!

Umursamazlığın boyutunu biraz fazla abarttım galiba.
Kendimle alıp veremediklerim bitmiyor bir türlü... Kes artık şu oyunu.. Kes te huzura erelim..!
Huzuru isteyen kim, bu karmaşadan ayrı bir keyif aldığım kesin ya da bir çıkarım da olabilir..
Mantık mı arıyorsun? Arama boşuna..
Ne diyorum ben yine ya.. Aklım; gel yerine de, yeni oyunlar oynayalım seninle..(:

İpin ucu kaçtıysa, ipi yak gitsin..
Başlangıcı da kül olsun, sonu da.
Odasını dağıtmaktan hoşlanan ama toplamaktan zerre haz etmeyen bir çocuk gibiyim..
Kırıp döküp duruyorum, tamir etmeye ise üşeniyorum. Kahretsin..!!

Keşke hiç olmasaydım dediğim zamanlara bir yenisini ekledim..
Dokunduğum her şey kırılıyor, telafisi mümkün olmayan hatalara yol açıyor...
Hayatı anlamak o kadar da zor değil, çıkmazları yaratan sadece benim beynim..
Defolup gidemiyorum hayattan...
Göbek bağlarımızı kesmeselerdi keşke..
Keşke o sıcacık yerden hiç çıkmasaydık..

Bu yazarlarda, bu sanatçılarda benim anlamadığım şeyler var..
Herkesin okumaya doyamadığı, kendini kaybettiği şarkılarda ve sözlerde ben hiçbir şey bulamıyorum, aksine itici geliyor hepsi..
Öylece bakıyorum hepsine, aval aval..
Araf dedikleri yer gerçekse yerimi ayırtın, zira ne cennet beni paklar ne de cehennem.
Arada kalmaya mahkum bir ruhum, çekin alın...

Türlü türlü zımbırtılar, hepsi de ucundan bir yerlerindeki delik nedeniyle şişemeyen egolarımızı tatmin etmekten, edememekten, dolayısıyla sürekli bir açlık hissi yaratmaktan öteye gidemeyen şeyler.. İşin daha da absürdü bunu bile bile, hatta zevk alarak iştirak ediyor olmamız.. Uyumak pek çekici, yanılmak pek kolay kaçış yolu.. Oyalanacak bir şeyler lazım, bulmuşuz hayat parkını, kaydıraklar boş mu kalsın?

Bazen fazlaca boş hissediyorum.
Kayıp bir şehrin kahramanı gibiyim..
Anlamlı yada anlamsız gövde gösterilerim;
Önemli hisetmek istiyorum kendimi,kararlarıyla, duruşuyla..
Tekrarı olmalı hayatın;
Her göz kapatışımda eksik kareler,ya da hiç çekilmemiş bir film..
Ne ara hisettim ben bütün bunları, ne ara yaşadım şimdi sancısı tutuyor.
Kendini baltalayan bir ağaçım.