Konu: Rıfkı

Yazın sevmediğim taraflarından biri de kokoş kızların kollarını kaldırmaları ile koltuk altı kıllarının ormanımsı iğrenç görüntüleri..!!!
Görünen yerlerinize o kadar önem veriyorsunuz ama bu küçük (!?) detayı gözden kaçırınca tüm havanız sönüyor ve benim midem bulanıyor..
Paspal ama temiz bir kızı incelemek çok daha eğlenceli oluyor.d

B.tan işlerle uğraşmaktan yoruldum..
Kararsız insanları yönlendirmekten, fazla meraklıları başımdan savmaktan..
Umursamadıklarım umursamasa beni...
İlginize zerre ihtiyacım yok..!
Hoş görünmeye çalışıp egonuzu tatmin etmenize aracı olmaktan nefret ediyorum..
Bu amaçla kullanmayın beni, görmezden gelin, çok mutlu olurum..

Çözülüyor bazı şeyler, açıklığa kavuşuyor. Oluşan boşlukta bolca alınma, hayal kırıklığı, kırgınlık, kızgınlık, öfke; bir parça da huzur var, kimi sıra ziyaret etmeyi unutmayan.. Sağolsun, ara ara uğramasa ona da sitem edeceğim, haberi yok.
Yeni yeni anlamlar yerlerini olanı kabullenmeye bıraktı.. Yeni isimler vermeyeceğim size, beynimdeki isimlerinize başka isimler bulup, onları aynen devam ettirmeyeceğim.. Sizi sevmiyorum ki, varlığınıza yeni kılıflar dikeyim! Gidin artık, ihtiyacım kalmadı hiçbirinize.. Kendimle başbaşa kalmak istiyorum, farklı isimler olmadan, tek başıma, aldatmadan, aldanmadan...

Özüne dönmek başka bişi,
Ne kadar ögütülürsem öğütüleyim yine kendim oluyorum.
Yine yeşerip, bin bir emeklere yer vericek bir buğdayım.
Erkin Koray'lı, Ajda Pekkan'lı, İlhan İrem'li, vs..
Bir zaman diliminde yaşamadım belki;
Ama hala hisleri hislerimin bam teline dokunuyor.

Duyduklarımıza inanmaya alışmışız.
Üç paragraflık açıklama ikna etme yeterlidir çoğu zaman..
Hele ki bunu Prof. Dr. X söylemişse..
Derinine inmeyiz hiç, gerek yoktur, zaman kaybıdır araştırmak, incelemek..
Boş zamanı değerlendirecek, gevezelik edecek çok daha önemli şeyler vardır..
Halbuki bilinçaltıdır bizi yöneten ve o bilinçaltıdır, koşulsuzca kabullendiklerimizi biriktiren..

Tüm bildiklerim yerle bir oluyor şu son dönemde.. Neyi kabullenmişsem "terk et" sinyalleri ile karşılaşıyorum. İçimdeki çıkmazlarım, aşamadıklarım, sanki artık yerlerinde durmaktan sıkılmışçasına seslerini yükseltiyorlar.. Kontrolümü kaybettim, ki hep temkinli olmayı tercih etmişimdir.. Sağlam adımlar atmaya, sarsıntılar oluşturmamaya özen gösterdim..
Olmuyor işte, bir yerde patlak veriyor.. Aylardır savaşıyorum kendimle, içimdekilerle.. Yılların birikimine meydan okuyorum zayıf irademle, algımla.. Zayıfım hakkaten de, ne kadar kabuğumun altına saklansam da o kabuk da aşınıyor zamanla..
Nafile, kaçışım yok..