Konu: Rıfkı

Uyanalım mı, ne dersin?
Henüz güneşin hakim olmadığı bir zaman diliminde...

Belki ellerim ve kalbim çiçek yetiştiremeyecek kadar kurak olabilir.
Lakin; sana dokundukça baharı giyinip, yağmuru kuşanmayacağımı kimse iddia edemez.

Öyle sabahlar gelir ki tüm kırgınlığını ona yüklersin.
Gökyüzünü kaplayan bulutlar hissettiklerini örter, rüzgar sessizliğini bozar, yağmur gözyaşına yardımcı olur. Ve sen, bu senfoninin içinde yarınlarla anlaşmak için masaya oturursun…

Normal de kedi sevmem, ama çok sevimli.
Gözlere bak.

İnsan ağız dolusu susmak ister mi?
İster..
Konuşucak şey kalmamıştır, inandıkların boca yapmıştır.
Sense hala hayat yolunda, soldan sağdakini geçme derdindesin.

İnandırmaya çalışıp, inanmaya çalıştığınız ve aslında inanmadığınız her şeyi midenizde uçuşan, başınızda esen şeylere bağlayın..
Sonra da atın kendinizi yalanlarınızdan aşağı..

Hayat da yorulur bazen.
Başını yaslamak istemez mi?

Nasılsın demene ihtiyacım var..
İyiyim derim, susarız.
Bu da yeter..

Kalbim bir olta iğnesinin ucunda asılıymış gibi oluyor..
Küçük incecik bir iğnenin ucunda.
Ve bu yüzden çok ince, korkunç, keskin bir acıyla yırtılıyor sürekli..
Aldım, verdim,ben seni yendim…

Hadi kaybol şimdi .