Konu: Rıfkı

Hayatta insanı en çok inciten şeyin; sevdiklerinin başına gelebilecek en ufak bir zarardır.
Düzelmeyecek hiç birşey olmasa da, bazen bazı şeylere gücü yetmiyor.
Kendimi güçsüz hissediyorum Rıfkı.
Elimde eskimeyen maske kalmadı.
Gülüşlerim sahte, bakışım sahte..

Acayip sinirliyim Rıfkı.
Soluğu sende almak istedim.
Ne kadar cahil kadınlar var.. Kendi hemcinslerine düşman!
Gerçeklerden bi haber..
Nedir bu baskılar..
Toplumu, ailesi, mahallesi..
Gericileri, yobazları!
Bana ''güldü'' diye tecavüz eden adam bu ülkede salınıyor.
Takım elbise giymek midir adamlık Rıfkı?
Gerçekden kimlerin arasındayım ben..
Kimler benim muhatabım!.
Ne konuştuğunu duymayan kör bir cahile laf anlatmak ne zor iş..

Desem ki, uyanın. Hepimiz beraber uykuya dalacak kadar düşkünüz rüyalara. Bir ses, yüreğimize oluk oluk yağmurlar bırakmaya yeltenirken ötede, meşguliyetler, yoğunluklar ve türlü türlü başkalaşmalar. Bir çay eşliğinde, sadece bir çay; insanların gönlünü almak neden mümkün değil sanırız.
Kendini niçin yalnız hissediyorsun bayım?
Aynaya baktığında, sen de sevmiyorsun çünkü saçı sakalı birbirine karışmış, meymenetsiz suratını görmeyi.
Peki siz bayan?
Seslenmelerime kulak vermeyecek kadar aciz misiniz kendinizden?
Durun ben söyleyeyim, içinize düğümlediğiniz bütün lokmalar, streç film adeta. O kadar uzun süre sarınmış ki kör düşüncelerinize, yırtmadan ulaşamayacaksınız kendinize.

ne saçmaladım be..ama iyi saçmaladım allah için
herşeyde oldum bu süreçte..sorunlu da oldum zorunlu da
dün farklısın bugün barklısın oldu
ama güzel oldu hepsi de..boka üşüşen sineklerde oldu
yokta üşüyenlerde..
çok insan tanıdım..benden bile insandılar
öylesine fazla geldi ki insanlıkları geri vermek zorunda kaldım..
üstü kaldı hepsinde..
şimdi geriye kalan..biraz nefret biraz hiddet
çokça hayal kırıklığı..
herkesin bir yetişme tarzı var..doğuştan gelen mabad kaldırmama var bende
alemi cihan olsa güzelliğin..kaldırmam
bazıları için kayıp olsa da..tarz böyle gelmiş böyle de gider
beklenti sadece saygı..alışıla gelmiş sağır duyanlar ve kör görenler arasında
geçirdiğimiz onca zaman..kayıp mı değil elbet
yazacak yer lazımdı..kimini yazdık kimini sildik..
tertemiz gidiyorum diyemeyeceğim..giderken yanımda götürdüğüm var
yaşanmışlık var..hikayeler var
karakterler ve kahramanlar var..masal perileri harikalar diyarları vs vs liste uzar gider
gerçekte olan tek şey.."sorun sende değil bende"
kişilik bozukluğu var bende..bununla bile gurur duyabiliyorum
bozukta olsa kişiliğim var en azından..onu da kaybetmeden gitmek en güzeli


saygı ve sevgilerimle

İthafen; uzun yüzlü, kahve gözlü, güzel elli adama...

Avuçlarımı açıyorum, bir bakıyorum bir sürü şey. Atıkları ayırmayı her yerde öğrendim, hayatımda da vesselam. Geri dönüşümlü atıklar var, sizin tarafınızdan değil, kendiliğinden dönüşen. Bunların su şişesi gibi, hayata yabancı maddeler karıştıranları var bir de erik çekirdeği gibi yüzde bilmem kaç ihtimalle, ki kaynağını hatırlamadığım bir yer %50si diyor, yeşertenleri var hayatlarınızı...
Bir gün silersem demiştim, silerim.
Yazmak istersem eğer, çok şey gerek, kendimle alakalı değil, başkasıyla da alakalı değil, sevmenin ve bir başkasını hayatında istemenin kuralı olamaz ancak bir adabı olur bilirim.
İçimde çok koyu renkli bir bekleyiş var.
O siyah ben beyaz.

"Aslında bir aslan yatıyor yüreğimde, ama hiç hayır demem seninle kartal olsak".

Bir insanı özlemenin tarifsiz biçiminde adını tutuyorum, yokluğu bile hayatıma fidan olmuş, yüreğinden öpüyorum usul usul. Haberin yok, olurun yok ama hayatımda geri dönüşümsüz yok ettiğim her şeyin içinde, benzerin yok.

''Bu dağlar taşlar şahidim olsun
Kalbime sırlarımı gömdüm''

Yine döktürmüşsün.
Zamanı yakalayamamak kötü.

Arada esiyor işte.
Zamanı kolluyorum.

Neyi kolladığın daha önemli zamanda.
:)

Gerçekleşmesi mümkün değil.
İhtimalleri kolluyorum sadece.