Ömür denilen radyoda,Sensizlik adlı parça çalıyor her gece.
Rabbimin hatrı var,
Sustuk ve eşlik ediyoruz işte..


En çok sevdiğimiz şarkıyı,
Daha sonuna gelmeden,
Başa sarıp dinliyoruz tekrar tekrar.
Seni sevmek,
Tamda böyle birşey..


Sen,
Oturdun yanıma ve,
Hiç duymadığım bir şarkıyı fısıldadın kulağıma.
Dudağından dudağıma bir nota bıraktın,
Gittin..
Can kesiğim,
Ben o şarkıyı çok sevdim..


'Asma yüzünü,kıyamam'larda teselli etmiyor bak,
İkinci el dokunuşlarda.
'Alma gülüşünü,dayanamam' desem,
Kalırmıydın,
Ve uyandırırmıydın ömrümün o en tanıdık sesinde,
Bir 'Günaydın'la ?


'Şükürler olsun' derdim,
Öptüğünde dudağımın sessiz kıyılarından.
Şimdi,'Olsun..' diyorum yinede,
Öptüğünde bir dudağın yabancı kuytularından..


Sevgilim.
Bu insanlar,
Bu ayrılık ne tuhaf.
'Sensiz'mişim gibi bakıyorlar yüzüme her gün.
Sahi,Sanada orda,
'Bensiz'mişsin gibi bakıyorlar mı hala ?