Uzun yollar katederiz ulaşmak için, hep isteriz de bir türlü gelmez o beklediğimiz mucize bi gelse bir gösterse yüzünü derken bir anda oluverir herşey ve ona sahip oluruz. Elimizdekilerin kıymetini belki onları kaybedince mi anlarız yada kaybedersek nasıl üzüleceğimiz bildiğimizden sahip mi çıkarız?

Bazen adresi yoktur mutluluğun bizler istersek ortaya çıkar, bazende gerçekten bellidir olsa mutluluk kendiliğinden gelecektir. Elimizde olan değerleri avucumuzun içinde tutmak gerekir bazen, içinden kayıp gitmemesi için çaba sarfetmek gerekir.

Hayatımızın en sivri noktarına yerleştirmek gerekir mutluluğu, en tepede tutmak ve en nazik davranmak. Sonunun ne olacağını hiç düşünmeden yaşamak tadını çıkarmak...



Koşulsuzca en bıkkın olunan anlarda gelir bazen mutluluk, sizi alır götürür en derin vadilere. Siz bile şaşırırsınız bu kadar içten ve bu kadar güzel birşeyin geldiğine. Mucizenizdir sizin olmaması gereken yerde olduğu için. Baştan afallarsınız anlamaya çalışırsınız ama öyle güzel gelmiştir ki o gelen size bir tek söz söyleme hakkı kalmamıştır.Çünkü kelimeside, cümlesi de bir bütündür ve noktası zaten konmuştur.

Süzülmüş ve tertemizdir. Kıskaçlarıyla sizi sarmış, kalbinizde ki saflığın dışa vurmuş hali gibidir mutluluk. Mutsuzluğunuzun, öteki yüzünde ki ışık, sizin diğer yüzünüzdür mutluluk...