Sen yine de gülümse…
Bir “merhaba”yı bile bekliyorsan
O da kalmışsa hatıralarda
Boşver hatıralara gülümse.

Eksikleriyle sevmişsen
Oysa fazlası olan varken
Yine de ağlıyorsa duvarlar arkasında
Boşver duvarın arkasına gülümse.

Bahçesinde yaprak olmayan sorgularsa dalını
Dalı olmayan da ağacını
Boşver toprağa gülümse.

Sohbetin demi yerinde değilse
Köpüğü de yoksa kahvenin
Ne çaya ne de kahveye
Dön kahveciye gülümse.

Ağladıysan gidişine
O da gülmüşse ağlamana
Boşver gülüşüne gülümse.

Gülün rengi solmuşsa
Dikeni eline batmışsa
İkisinden de canın yanmışsa
Dön aynaya gülümse.

Gülümseme naif dokunuştur gönüllere
Dokunamazsan onun gönlüne
Dokunursun kendi gönlüne.

Bir gülümseme
İki insanı bir yapar,
Sende O, O’nda sen oluverirsin.
Baştan aşağı bir kişi
Hem sen hem o olan.

Ne olursa olsun
Sen yine de gülümse…