Duyguların Şairi
Kimi zaman sabahın ilk ışıklarında,
Kimi zaman da alaca karanlıktadır mutluluk.
Bebeğin gülümsemesindedir.
Parmaklarımızda uçmayı bekleyen uğur böceğindedir.
Belki geçmişte kalan tozlu raflardaki resimlerde
Belki de kuşun kanadında gelen umutlardadır mutluluk.
Bazen de
Mutluluk gülde değil dikenindedir.
İnce belli bardakta içilen çaydaki tek şekerde,
Ya da
Bir kahvedeki köpükte gizlidir mutluluk.
Kim bilir belki de
Hüzün sokağında,
Hasret kaldırımında oturan
Şairin kalemindedir mutluluk.
Ben mutlulukların şairiyim.


Farkında mısın güzelim,
Dilin zehirden bir kırbaç olmuş
İz bırakıyor
Aşkınla divane hayatıma.
Ben de
Hayallerim dar ağacında
Yük olmuşcasına boynuma
Göz yaşlarımla yaklaşıyorum sana.
Ben sitemlerin şairiyim.


Biliyorum kırdım seni,
Ne desem nafile,
Affetmeyecekmişsin.
Haklısın,
Makinistlik yapamadım
Sevgi taşıyan vagonlara
Peki
Gönül istasyonunda bir mola versem
Son bir şans daha yüklesem yarınlara
Olmaz mı?
Ben umutların şairiyim.


Bir canda bir yürekken ikimiz
Aklıma gelmezdi
Hayallerimizden vurgun yiyeceğim.
Bundan sonra ne mi olacak?
Korkularınla boşalttığın yüreğimi
Sensizlikle dolduracağım
Ve her gece
Saat sensizliği ertesi geçtiği zaman
Tavana bakarak
Hasretin resmini çizeceğim gözlerimle.
Ben ayrılıkların şairiyim.


Damla damla doldurdu yokluğun
Göz yaşlarımla koca bir deryayı.
Sensizlik yelkenini açtığım yarınlara
Hasret rüzgarlarıyla ilerliyorum.
Ben özlemlerin şairiyim.


Kimi zaman sakin kimi zaman hırçın denizin,
Denize hüzün yağdıran bulutların şairiyim.
Ayrılık vakti gelince batan güneşin,
Karanlıkta parlayan yıldızların şairiyim.
Mutluluk resmini çizen ressamın,
Gönül dilenen hasretin şairiyim.
Kavuşmayı bekleyen gözlerin
Sitem dolu sözlerin şairiyim.
Sevgi dolu ömrünün,
Aşk diye atan gönlünün şairiyim.
Ben duyguların şairiyim.