Bir şehirden arda kalanlar, en çok birkaç fotoğraf, biraz da tebessüm oluyor.

Gözyaşına Takılır Acılar….



Giderken kurduğun düşlerin, dönerken cümlelerin tutmuyor.
Her gidiş bir kaçış ya aslında, kaçtıkların aklında takip;
Bir de senden kaçanlar var, onlar unutulmuyor.
Kendini beyaz sanıyorsun horoz misali çöplüğünde,
Gittiğin yerde bakıyorsun, gönlün siyaha çalıyor.
Yunus Emre’yi anıp kendini biliyorsun ya,
Ondan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmuyor.
Hangi sevdaya atsam elimi, mutlaka kırılıyor.
Eh benimki de gönül değil mi?
Sonunda taşlaşıyor.
Kaderin bir garip düzeni var
Ne zaman sevmek istesem, yanlış yola sokuyor.
Sonu çıkmaz olan her sokakta
Benim adım geçiyor.
Şu garip yüreğimden başka, neyim var ki dünyada?
Yaradan onun aşkını bile, bana çok mu görüyor?
Gülmesi yarım, sevmesi yarım,
Ağlamasını bile bitirmemiş bu kadın.
Yarın ölüp gideceğim, bir tek adım kalacak
Onu da unutacaklar
En çok bu ağrıma gidiyor..