Sessizliğim bu yüzden..

Söylemediklerimin içinde
haykırıyorum,
Sessizliğim bu yüzden..


Oysa






Bir tane akşamüstü yetecekti sözlerime..
Ölümüne sevecekti gündüzlerim


gecelerini
Sen benim her zaman karanlığıma vuran bir dileğimdin hep
Ya da havalanan ürkek bir rüzgârın yelinde
Göç etmeye uğraşan bir kuş gibi özgürlüğümdün

Uyan dedim
Yağmurları Sesine

Gör Dedim
uçurumun kenarındayım

Sen benim nefes almadan tuttuğum yamaçlardaydın
Bir yabancı gibi yanı başımda duran ağaçtın bir habersiz

Tut dedim elimden takvimleri

çevirelim bir bir

Korkma

Korkma sen benim






her zaman gün çevirdiğimdin
Hep günlerini saymaya alıştığım..
Alnımın üstünde bıraktığın busenin kokusuyla aşina

Parmak aralarımın kuşandığı terlemelerin çılgınlığındayım hala



Yeşerttiğin bahçelerinin çimlerini notalıyorum durmadan
Sessiz sessiz yokluyorum bir kelebek misali
Dolandığım bahçemizi serinletiyorum melteminle..



Biliyor musun

Efkârlarımı sindirmek için her sabah üstünde,
Hep açıyorum penceremin bekleyen perdelerini

Havalandırıyorum sesimin tınılarını,
Hatıraların içinde sesim sesine aşina kalsın diye..

Payıma düşersin diye arındırıyorum hatıraların iç çekişlerini

Aldırma diyorum gönlüme su serpiştiriver
Yarenlik et ciğerlerinin soluk alışlarına

Neden
Neden yoksun ki yanımda
Kör gündüzlerin yanında

Oysa ki baş başayım yarım kalan sevgini yudumlarken
Yasak mevsimlerimin dörtte üçünün büyüsünü saklarken

Yer üstünde gökler çoktan gariban oldu yokluğunda
Ağlamaklı zindan gecelerimin süzülmüş yalnızlığı..
Ben gömdüm kendimi kışın mevsimine


​

Açmayı bekleyen kardelen misali..
Yedi cihan beklerken,
Sersefil ruhumla koşarken,
Nefesimi kesen sonsuzluğuna




Tadına feda
Ömrüne can
Işıl ışıl limanın da
Aşkın ayrılığa küsmüş ölümsüzlüğüne,
Söyle
Kaç mevsim kaldı..