Yepyeni bir ömürdü senden istediğim ve bir ömre değerdi. Ve bu sefer belki kelimesiyle başlamayacağım sana. Çünkü sen hayal değildin, hep belkilerde kaldın. Yaşanmamıştın ama tükenmemiştin de bende.

Yaşanmaya değer gözlerin, yaşanmaya değer ellerin ve yaşanmaya değer yüreyin olmalıydı seni sevmeye. Gidebilirdim ama gitmedim. Beni durduran bir şeyler vardı bu şehirde. Sevmiyordum bu şehri ama kopamıyordum da tüm benliğimle ve nedeni basitti yine. Bu şehrin her köşesinde senin hayalini büyüttüm. Ki zaten dökülmeseydi dilimden sözcükler ve eğer bitirilseydi umutlar inan ki bendeki seni sana teslim edecektim. Ama korkma sen sadece bende bir emanetsin...