Ey Hayat
Bütün öfkem sana bilesin!
Bu damarı çatlayan ar senin
Günahını benim kanımda arama!
En fazla sen gibi, en az sen kadar bu ömrüm
Adadığım adaklar dünlere,
Yarın, gözlerine yazılmış güzel bir şarkı gibi
Sensiz dinlersem, bil ki gözlerini unutmadım
Ne çok direndim oysa,
Cevabını bilmek, sorunun can yakıcı ağırlığını hafifletmiyormuş
Zaman sadece bir süs kolumda,
Tut ki gece yorulsa, düşürse ruhumu bir yıldız kayarken
Sen mi kaybolursun ben mi?
Söyleme!
Volta atıyorum, içimdeki virajlarında
Sadece bir an körkütük sarhoş olsam kederinle
Kontrolden çıkar gözyaşlarım, sende paramparça olurum
Tutuyorum tüm yolları,
Gelmiyorsun
Gitmiyorum
Varlığına deliyken
Yokluğuna delir(e)memek
Susuzluktan dudakları çatlamış bir ağıt gibi yakıyor beynimi
Tut ki, alev alsa senli bildiklerim
Sen mi kül olursun ben mi?
Özlem sadece bir kelime,
Adının yanında devrik bir cümleye dönüşen!
De ki özleme, özlemek haram
Aslı yok, gördüğü rüyanın hükmü yok,
Hadi boşa tek celsede senimi benden!
Hangi bakışa dokundun da
Gülüşünü saklamadın bana?
Benimdi sandım, kadife bir uykuda büyütürken huzurumu,
Sanmalarım hangi yabancı söze vuruldu böylesine?
Alıntı ile Cevapla
