Kendimi gördüm bi'an yanımdan geçip gittim usulca değişmişim saç, baş birbirine karışmış ne yalan söyleyim, yalanda olsa özlemişim kendimi
...bi' hayli zaman olmuş benden gideli bu kez nereye gittim bilmiyorum yine nerede seviyorum seni kim bilir..
Sonramı, bende bilmiyorum senden sonram olmadı hiç hala varmışsın gibi yaşıyorum seni, yok pahasına öyle alıştım ki yalnızlığa canımın sıkkınlığı bile sıkmıyor artık canımı iki elim yakanda ama sen yoksun içinde İstanbul gibi, iki yakasını bir araya getiremedim senin bir güne sığdırdığın ayrılığı, ben bir ömre sığdıramadım sana anlatamadıklarımla kaldım anlattıklarım, bende kaldı ben, sende kaldım sen, nerde kaldın kimbilir..
Çok şey mi istedim bir'azda olsa sevseydin, bire de razıydım azla yetinmeyi bilirdim hiç'in yetmedi geçinemedim kendimle anlayacağın bir nevi saklambaç oynuyorum nereye saklanmışsam artık ebede sensin bu oyunda, sobe de ve bir oyunda iki can'baz oynamaz biliyorum can çıkmayınca huyda çıkmaz hala ana avrat seviyorum seni..
Nereye gitsem, bende bi parça sen benimle gelmek zorunda mısın yeter aklıma geldiğin yüreğimden gitmişken üstelik ne gereği vardı ki hayatıma girdin ben sen'den öncede yalnızdım zaten ne değişti başın göğe mi erdi, beni yerle bir ederken şah/mat edip bitirseydin madem, şahbaz edip bıraktın bak, yokluğuna da alıştım Yaradan'ın işi işte, acıyı bile güzel çektiriyor araya sen'i katarak seni özlemeyi bile özlüyorum buna da şükür..
Ben seni İzmir bildim, hep kalasın diye hatırımda olduğun kadarıyla yetindim hep o yüzden bu eksikliğim kaş yapayım derken, aşk olmuştu ömrümü çıkarmıştın benden, önüne geçemedim harflerin acizliğiydi işte yirmi altısını reddettim, üçü yetti ben "AŞK" dedim, sen "GİT"..

Neyse; ikimizde bildiğimiz en iyi şeyi yaptık neticede ben sev'dim, sende git'tin...