Akan Gözyaşlarımı Kendi Ellerimle Silip Titreyen Sesimle Adını Avazım Çıktığı Kadar Haykırdım Geceye, Duymadın...!
Gittiğin Günden Beri Uykusuz Gözlerime Sıcak Gülüşlerini Örtmedin...
Satır Aralarına Gözyaşlarımı Ekleyip Ben Sana Yanarken; Sen Geç Kalmışlığımı Vurdun Suratına...
Ben Sensizliğin Dikenlerini Dudaklarımda Kanatırken; Sen Suskunluğu Bana Reva Gördün...
Ben Yüreğimle Sana Kanarken Sen Hep Yalnızlığıma ve Sensizliğime Sustun...
Şimdi Yokluğun Tam Ortasında Yürüyorum Yalnızlığıma..
Attığım Her Adımda Sen Kanıyorsun...
Hiçbir Zaman Bilmeyeceksin Adının Her Harfine Binlerce Kez Öldüğümü ve Görmeyeceksin Dudaklarının Arasına Kefensiz Gömüldüğümü...
Ben Bu Yazımın Her Satırına Gözyaşlarımı Mühürlerken ,
Sen Kanayan Dudaklarınla Adımı Bir Kez Bile Anmayacaksın...
Ben Yalnızlığımda Yavaş Yavaş Ölürken,
Sen Yaşanmışlıkların Hatrına Nasıl Olduğumu Dahi Merak Etmeyeceksin...
Boş Ver Sen, Aldırma Gözyaşlarımla Yazdığım Bu Sitemlere...
Ben, Hiçbir Zaman Gözlerinde Siyah- Beyaz Hatıra Olmaktan Öteye Geçemedim...