Uzun yazıları hiç sevmezdi adam.
Buna rağmen hayatı boyunca daima uzun yazılar yazdı kadın, adama.
Ama bilseydi o uzun yazıların, kadının ömrünün son zamanları kadar bile uzun olmadığını, okumaz mıydı hiç adam tüm bunları?
Bilseydi son uzun sözcükleri sıraladığını, adamda uzatmaz mıydı ellerini ona yeniden ?
Artık umudunun kesildiği yerde sözlerini de kesti kadın.
Son bir kez anılarını geçirdi içinden, göğsüne sapladı tüm yaşanmışlığı ve tek bir şey çıktı ağzından; upuzun cümlelerin arasından sıyrılarak;
"BİRDAHA YOKUM, SÖZ"...
Adam onu kabul etti mi, ya da peşinden gider miydi bilinmez.
Ama kadın için ömrünün son zamanları, son bir sözle bitti, yazık.