Konu: Yalnızlığım yazgım değildi içimin sesi

Yalnızlığım yazgım değildi içimin sesi
Hecelerken dudaklarım ismini; insanlık susuyordu ateşe atıyordular dudaklarından aşksız sözleri
benim payıma düşen devri alemde; sevmekti, bazen bir Munzur türküsünde, bazende gülüşüyle konuşan bir kızın; civarına ay düşmüş, gözlerinde..
Eğilmeden bükülmeden içinde" El Hak" "El Vedut" olan yoluna ölünesi sevgiyle sevmek... İçimin sesi

Belki adına aşk denen bir düşün; içine Yusuf atılmış bir yerinde, sözlerimin vatanı bir ayetle irkilmek düşer bize...
"Siz hiç düşünmezmisiniz" diyen Rabbin adı üstüne yemin olsun ki
Aydınlık yola çıkanlar ışığı taşıdılar bir ömür içlerinde, duasını ahirete taşıyan peygamber gibi,,
ki
"Aşk" cenneti yüreğinde taşımaktı gölgesine yanmaktı sevdanın..ve
Gölgesizdi yandığım..yandığın gibi ... İçimin sesi
Şimdi
elini uzat..sevdaya düşmüş yanlarıma bağışla seni ....
Dudağında gülüşü yarım kalmış bir çocuğun duası kadar temiz seviyorum seni
Ve sevmek seni; bütün sevdasını öldürmüşlerin adına, yeniden diriltmekti sevgiyi bir gönül mezarlığında
Ve.....

Muhammedin (s.a.v ) Hatice'ye sevdasından aldığım mirasla Sevmek düştü payıma..
Var mısın benimle yürümeye, kimliğim, kimsesizliğim olmaya içimin sesi
Şimdi bir ekmeğin bir ucundan ben dişlesem diğer ucundan sen dişlermisin
Şükrü kalbine dolayıp dudaklarında çok şükür yarabbi deyişine beni ortak eder misin bir âmin kadar...

Yalnızlık Yazgı Değil,Tercihtir.. Kim istemez ‘’sana ihtiyacım var’’ denmesini. Elbette ellerimiz tutulmak, gözlerimiz karşılıklı bakışlarla buluşmak ister..Yorgun gönüller korunaklı limanlarda, dingin ve az rüzgarlı gün batımlarını özler.Yine de kum yalnızlıklarında kayboluruz.. Belki de zamanın ağlarına takılıp kalan anılarımızdır yalnızlıklarımızı besleyen duyumsamalarımız.
Kimsenin umurunda olmadığımız duygusu bir kuruntudur çoğu kez. Mutlaka ama mutlaka birileri vardır, duyan gören ve hisseden senin sen olduğunu. Bu insanı görebilmek pek de zor değildir. Ne var ki, kendisine sunulanı değil, kendi yarattığı seviyi yaşamak ister insanoğlu...Bunun ayrımına varamayan, varmak istemeyen kişinin kendisidir çoğu kez. Çok haklı gerekçelerle, kırılgan yanlarımızın bilenmişliği ile yalnızlık güvenlidir belki de.

Paylaşmanın ve birlikte çoğalmanın ne kadar eşsiz bir hazine oluşturduğunu bilmez miyiz? Buna karşın yalnızlığa olan bu tutku hep gizliden gizliye var olmuştur insan ruhunun derinliklerinde. En güzel besteler, en anlamlı şiirler yalnızlık duygusunun beslediği yapıtlardır.’’Bunlar benim duygularımın ürünü’’ demenin verdiği doyum mudur insanları yalnızlığında alıkoyan? Yalnızlık aslında kendimiz olabildiğimiz anlarımızdır belki de.
Düşlerimizin özgürce coştuğu, sözcüklerimizin dolu dizgin koştuğu ne öykülerimiz, ne şiirlerimiz vardır..
Her tercih, saygıyı hak eder; başkalarına zarar vermediği sürece. Yalnızlık da bir tercihtir, asla yazgı değildir, olmamalıdır da..Kişi bilmez mi, kendisine sevinçler yaşatacak duyarlı yürekleri. İnsan olmak, sevinç akşamları bağışlayanlara, sevinç sabahları bağışlamaktır elbette. Ne yalnızlığı, ne de birliktelikleri seçmek, yadsınacak, hor görülecek insan davranışları değildir.Yalnızlığı seçip de sızlanmak, paylaşımlarda kaybolmayı seçip de yalnızlığa özlem duymaktır asıl yanılgı. Madem ki insanız, yalnızlıkları da birliktelikleri de yaşayabilmek ama yerinde ve zamanında yaşayabilmektir önemli olan. Sızlanmadan, kahretmeden yaşama...