Hayat bazen insana
öyle şeyler öğretir ki,

Göz yaşların bile teselli olamaz yaşadığın acılara
Ne kadar istesen de silemezsin yüreğindeki izleri

Sevmişsin bir kere

Dakikalarını günlerini paylaşmışsın
Her yerde onun hayali çıkar karşına
Gözlerin zamansız daldığında uçsuz bucaksız uzaklara




Onu görürsün hep…
Bazen yitirilmiş aşk kırıntılarında

Bazen bir kelebeğin kanadında
Bir zamanlar büyük umutlarla yücelttiğin sevginin,


Yıkılışını izlersin gözyaşlarıyla

Sadece ağlayabilirsin elinden başka bir şey gelmez

Bazen fedakarlık ister sevgili ama sen cesaret edemezsin bir şeyleri kaybetmeye

Sevgiliyi kaybetmeyi,

canını kaybetmeyi göze alırsın ama,
Senin önüne engel olanları ezmeyi göze alamazsın
Çaresizlik içersinde kıvranırsın sessizce
Bazen ölümü öyle çok istersin ki her şeyi silip

Ama yapamazsın çünkü,
İçinde senden bir başka parça daha var




Ona dokunamazsın

Çaresizlik insana başka gönüllere yelken açmaya yöneltir
Fazla sürmez yine mazi rahat bırakmaz seni

Yaşananlar gerçektir unutamazsın
Yine yalnızlar limanına yelken açarsın
Giden zamanın ardından keşke diyebilirsin sadece

Şarkılar içini öyle yakar ki

Su bile serpemezsin yanan yüreğine
Acısını çekersin büyük bir arzuyla
O acı bile seni daha çok bağlar seni ona




Ama yoktur artık…

Bu yokluğu anladığında ise duvarları yıkasın gelir


Gücün yetmez…

Sevmek, Aşk böyle bir şeydir işte
Şimdi bende bu duyguları yaşıyorum
Giden sevgiliye her gece göz yaşı döküyorum


Gelmeyecek biliyorum
Her şeyden önemlisi seviyorum
Hem de her şeyden çok



Giden sevgili gel ne olur gel,
Ayrılık o kadar zor ki alışamadım
Geri dön ne olur çıldıracağım…