Konu: Çay Molası ☕

Gel be gel işte, istisna bir yara gibi kal bende, hayra yorulan düşlerim ol, destursuz gir mabetime, şifa niyetine dokun yüzüme. Gel be gel işte, küfrüm tövbeme karışsın, aklım fikrime. Öyle bir gel ki bana nefes nefese. Arza hacet yok halim sana ayandır, dile gerek yok sessizliğim sana beyandır, söze lüzum yok susuşum sana kelamdır..

Bazen kısacık mutluluklar cay kadar ....

Üzüntün beni yıktı. Her davranışın hürmet ve takdise layık. Ama galiba biraz rahatsızdık. Basit bir kazaydı bu. Hele gecemizi zehir etmeye hakkımız yoktu. Ben bir hafta o saatleri düşünerek yaşayabiliyorum. Ayrılırken sesin biraz daha gülümsemeliydi. Dargın gibi kaçtın. Bilmediğimiz bir limana gidiyor bu gemi. Deniz fırtınalı, ama bindik bir kere. Ateşle oynayanın parmakları yanacak, tabii bu...

Yalnızlığımı susturamam , susturursam kimsesiz kalırım ...

çünkü seni bana anlatan tek şey yalnızlığım...

Mutluluk İntihar Etti...
Duygular Firar Etti...
Aşk İsyan Çıkarttı...
Nefret Pusuda...
Sıkıntı Yok ; çünkü GÜLÜŞÜM Yine Yanımda. :)

Nerden Bilebilirdim;

Hayata Nereden Bağlıysam Oradan Kopacağımı...

Neyin Üzerine Çok Düşüyorsam Onunla İmtihan Olunacağımı'nın...

İki köşeli yalnızlığın bir ucunda sen bir ucunda ben.. Birleşip ayrılıyor çizgilerimiz. Hangi boyuttan koparılmıştık ki biz.. Anı bile yok ses koku bile. Bir elin yazdığını öteki el karalıyor sanki.. Silgiler hatırlıyor kalemler unutuyor bizi...

Artık mutlu etmeyecek beni çalan müzik söylenen şiir… Bakmayacağım hiçbir aşığa yalan onlarda bizim gibi. Lanet edeceğim hepsine teker teker… Hüznün yırtık gömleğini giyip gerçek yüzüyle buluşacağım… Bir süre sonra görenler tanımayacak beni. Kimisi acı acı bakacak suratıma kimisi de gülecek halime… Deli diyip geçecekler bana… Tek bir şey söyleyeceğim onlara yüreğim o gittiğinden beri atmıyor… Her defasında acıyor…

Her insan bir parça bırakır giderken. Yani gittiklerini sanırlarken. Çünkü tam anlamıyla gidemezler, o parça kalandadır, gidemeyendedir. Gideni hatırlatır. Yara izi gibi bir şeydir işte. Geçmez hiç, alışırsınız bir süre sonra. O gidiş, o bırakılan yara sizin bir parçanız olur. "Ondan kalan son hatıra" diyerek daha da seversiniz o yarayı, canınızı acıtmasına rağmen.

Acıya acıya sevmeye devam edersiniz, acıdan hoşlanarak. Canınızı acıtmasını bile sevecek kadar sevmişsinizdir. Çok sevmişsinizdir. Seversiniz işte, her gün o yara izine bakarak, sıkılmadan. Sonra o yara kabuk bağlamaya başlar gözünüzün önünde. Yavaş yavaş iyileşir siz istemeseniz bile. Sonra kalmaz ondan geriye bir şey, soluk bir iz, anca. Belli belirsiz...

"Unuttum" dersiniz onu görünce, "onu sevmeyi unuttum sevmiyorum, o ize baktıkça artık canım yanmayacak. Kalbim benim artık, bir benim." Ama öyle olmaz işte, biri çıkar karşınıza ansızın. O yarayı tekrar açığa çıkaracak, tekrar kanatacak... Gerisi aynı şeyler işte, acımasız bir düzen gibi.

Siz siz olun aynı yarayı ikinci kez kanattırmayın, bir olsun. Köksal abinin de dediği gibi "Herkesin bir yara izi vardır, kimseye dokundurtmayacak kadar güzel olan."

Hani bir nefes alıp bırakırken gözün dalıyor ya karşılara. O an bir şeyler düşünüyorsun ya. Aniden... Elindeki yüklerle kapıyı açık bulup eve girdikten sonra kimsenin olmadığını fark ediyorsun ya evde. Ne tür olursa olsun bir boşluğa bakıp atlama hissi yaşıyorsun ya birden. O an aşağı düştüğünü düşünüyorsun ya. Sınıfta herkes bir şeylerle ilgilenirken sen o herkesi izliyorsun ya. Başını yastığa koyduğunda gözlerini bir türlü kapatamıyorsun ya. Geceleri saatte bir uyanıveriyorsun ya hani. Sabah uyandığında aynanın karşısında "yine mi?" sorusunu soruyorsun ya kendine. Yanından geçen insanların senin hakkında ne kadar aşağılık olduğunu düşündüklerini fark ediyorsun ya. Gülüşüyorlar ya hani yanından geçerken. Yine de önüne bakıyorsun hani...

Bir şeyleri en yakınındakilere bile anlatamıyorsun ya. Herkes bir şeylerini sana anlatmak için can atıyor ve etrafa gülücükler saçıp "iyilik meleği" modundan düşmüyorsun ya. Bir türlü "hayır" diyemiyorsun ya etrafına, kimseye... Gidenlere "vardır bir bildikleri" deyip susuyorsun ya yine de. Bir annenin küçücük bir çocuğu yolda dövdüğünü görüp içleniyorsun ya. Başka küçücük bir çocuğun koca bir adamlığa soyunduğunu görüp bu dünyaya küfürler savuruyorsun ya hani. Koskoca adam dediğinin bir kadını sinsice takip ettiğini ve ona elini sürmeye çalıştığını fark ediyorsun ve hiçbir şey yapamayacağını düşünüp korkuyorsun ya sen de...

İşte böyle zamanlarda beni yanında hisset.

Çünkü ben de böyle şeyler gördüğümde ve hissettiğimde seni yanımda hissediyorum.

Ben kim miyim?

Vicdanın

Gözlerin

Kulakların

Sevgilin

Dostun

Ben senim...