Konu: Çay Molası ☕

Yağmur hep hüzünlendirir insanı .. Yağmur hüznün diğer adıdır ..
Bazıları yağmur da bekler sevdiğini.. Kimisi de sevdiğini özlemek için yağmuru bekler ..
Yağmurun gideni geri getirmeyeciğini bilirler ama belkiler ile çevrili bir duvara hapsolduysa beklerken belkiyi umut bilip beklerler ..
Belkiler akıp giden yağmur gibi aldatıcıdır. Bunu da ancak gelmesi gerekenin gelmediğini görünce anlarlar.. Belkilere.. Belki gelir diyenlere ..

Kaç çayımı soğuttum seni düsündüğüm için ...

Yazdık .. görüldü okundu ..
Peki ,,,,Anlaşıldık mı ...?

bizim olmayana sevdalandık .. mesela : gökyüzüne ..başka başka gezegenlere ve gece'ye ..Hep ulaşamadığımızı sevdik .. bulutları .. yıldızları .. bir adamı yahut bir kadını .. dokunamadığımız .. ulaşamadığımız ne varsa tutkumuz oldu ..mesela şarkılar .. türküler .. söylenen sözler... bilirsiniz hepsi bize dokunur .. bulutlar ıslatır bizi .. yıldızlar süsler düşlerimizi ve ay aydınlatır geceyi ..
hep şarkılar deler geçer yüreğimizi ve söylenen sözlerdir en çok acıtan içimizi. fakat biz hiç birine dokunamıyoruz, zira .. : bir kez dokununca, bin kez tutuklu kalıyoruz ..

Sevgili günlük .. yine ben .. sana güzel ve umutlu bir kaç cümle bırakmak isterdim ama bugün de değişen bir şey yok ..

dahil hiçbir yerde geçmeyen daha önce yazılmamış,yazmayı aklına getirmediğin şöyle ezber bozan birkaç cümle kur demişti .. o anda aklımdan geçenleri yazmıştım bir daha dene daha önce düşünülmüş bir şeyler olmasın dedi ..birkaç dakika daha düşündüm ve yeniden cümleler kurdum ona ..aslında aklımdan geçen o kadar şey vardı ki o anlarda içime
sakladığım ..iyi ve ya kötü yanımda kal, bir şeyler için uğraşmaktan ve çabalamaktan yoruldum sıkıldım,nolur şu içimdeki ve boğazımdaki düğümleri çöz .. biz olmasakta kal sen benimle .. aslında düşününce biz çok güzel olabiliriz, evet sevebilirim seni bunca kırgınlıkların ve ruhumuzun karmaşası kalbimizle kavgamızın içinde ..içimdeki o boşluğu doldursan keşke ..eksiliyorum .. diyememiştim ..şimdi söylemek isterdim bunları avaz avaz bir kaç hüzünlü mutluluğun eşliğinde .. ellerini düşünüyorum onca uzaklıklara rağmen parmak uçlarının değdiği her yere çiçekler ekip bir kaç şiir demleyip içmek seninle ..şimdi huzur senin yanındır ve ben o huzura olan uzaklığıma bile sarılıyorum ..

Kırıldım aşka ama onun haberi yok..
Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı, paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuşuyorum..
Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım, sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum..
Cümlelerimi kısalttım, kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda..
Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem de, engel olamadım gurursuz ama umutlu hasretine..
Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum, imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor..
Bir çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum..
Çalmayan telefonuma elim gidiyor, sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum..
Bende olan seni, hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum..
İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum..
Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı..
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında..
Isınabilmek için onlara sarılıyorum..
Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor, ben görmemeye çalışıyorum..
Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı..
Belki de görmeyi istemek gerekiyordu..
Gözlerini aç desem kapatacaksın ama kapatma gözlerini.
Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım falıma..
Gözlerimi gelişlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş itiraf etti sonunda..
Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil..
Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı, kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini, sevinçten ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi, dokunacaktım, sarılacaktım..
Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de hiç niyetin yoktu aslında..
Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum..
Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor..
Sevdiğim ne çok şarkı varmış, bunu senin gidişin gösterdi bana..
Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde, gecede, uykumda..
Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi..?
Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda degilsin ki?
Gözyaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana..
Gittin.
Belki de hiç gelmemiştin ben, geldiğini sandım..
Ayak uyduramadın yorgunluğuma..
Dudaklarıma düşlerimdeki öpüşü konduramadın..
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın, dokunuşlarında kendini bulan..
Ama en çok da imkansızın oldum..
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum..
İnanamadığın, Yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum..
Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin oldum..
Yüreğindeki kadın ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı oldum..
Haketmediklerim, artık yeter dediklerim ve herşeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum..
Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum? Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim..
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan ama bir ömür gibi gelen aşk..
Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini, öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum..
Seni halen benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum..
Gittin.
Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi..
Suskunluğun en büyük silahındı, suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan, canımı acıtan unutulmak..
Söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor.
Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor..
Görüyorsun işte, aşka ve sana ihanet etmiyorum benim kırgınlığım aşka..
Sen üstüne alındın...

Öylece .. sessizce .. kimsesizce ..

Yüreğimi üşümek sardı
Düşünerek geçiyor uyku vakitleri
Ve aklımda labirent nöbetleri
Kasım geldi
Her şeyden belli..

Ne kadar yorulursam yorulayım daha ne kadar yolumuz kaldı diye soramadım hiç, sorarsam oraya gelene kadar yürüdüğüm yola ayıp ederim gibi geldi...
Kırıldıkça küstüm, küstükçe tuttum içimde ve postada kaybolmuş mektuplar gibi zarfında kaldı doya doya yazdığım sevmelerim...
Sahibinin eline geçmedi ama aşktı bu, varlığını biraz da kendini yok sayanlara borçluydu..
Yolun sonuna gelmek gibi değildi,
Yenilgiyi kabul etmek gibi de değildi ..

Seni bir şiire ya da bir şaire benzetemem ..
Özelligini yitirip mısralarımda kaybolmandan korkarım ..Yazdıgım her cümlenin satırbaşındaki boşluk olabilirsin ancak ..Sessiz ve sözsüz bir başlangıç ..
Sözlerim seni anlatmasa da bilirsin,ben senin karşında hep suskunum .. Boşluklar ve tamamlanmamış cümleler gözlerınin ruhumdaki yansıması.
Bakışların anlamını yitirdiginden beri ruhum grinin en soluk tonunda .. Sessizliğin ve suskunlugum hangi renk acaba ..?