Estiriyor yalnızlık kışı bastırır gibi
Gönül kapısı aralık...
Ruhum soğuktan çekiliyor gibi.
Nasıl bir sıkıntı bu ilacı yok gibi
Hasta mıyım acaba...
... Bir ben mi üşüyüp titriyorum yoksa...
Halbuki sıkı sıkı sarılmıştım yalnızlığa...
Ne o beni bıraktı bir an ne ben onu...
Yalnız gezdim rutubetli dar sokaklarda
Yalnız geçtim onca kalabalıklar arasından
Soğukluğunu ciğerlerimde hissettiğim
Aralık ayında...
Kış günleri kısa değil miydi
Gün erken ağırmıyor muydu
Güneş sahte gülüşlerini göstermiyor muydu
Kolay mıydı herşey bu kadar...
Geçer demekle geçiyor muydu sence
Senden ayrı geçen her günün bitiminde
Ellerim boş ceplerimde, gönül çaresiz...
Avuçlarımda iki damla göz yaşı
Seni görür oluyorum buğulu buğulu...
Karanlığa sığınıp adını haykırıyorum
Bundan sonra dönmez bana diyorum
Dönmez...
Gönlüm hep sensiz bunu da
Adım gibi biliyorum...
Alaca karanlık gecelerin ayazında
Boş kuru ve soğuk bir yatakta
Sıkı sıkı sarılıp uyuyacağım
Yün yastığımla yalnızlığın koynunda......