Konu: Binlerce Kez Söylesem de...

Kendime kızıyorum. Eskiden kızmalarım sanaydı. İçimdeki nefret, büyüktü. Şimdi de azaldı diyebilirim. Bu vakit, kavgalarım kendimedir. Neden hala sende kalıyorum diye? Sevmediğimi binlerce kez söylesem de kalbime, inanmıyor bana. Tıpkı, sana hiç inanmadığım gibi.

Gerçekten Çok Zor



Şimdi, bu aşkın geride kalan bütün acılarını bana mı yığdın? Al benim olsunmuş. Tatlısıyla değil acısıyla kaldı bana her şey. Mutluluğumdan alarak gittin. Benim, nasıl yaşayacağımı hiç düşünmeden kendini benden alıp ayrıldın. En kolayı sana çıktı. Çekip yoluna devam etmek. Kalana neler kaldı hiç aklına geldim mi? Zor, gerçekten çok zor...

Bazı Şeyler

Neden kızarız ki? Bizi sevmedikleri için mi yahut bizden bir şeyler çaldıkları için mi? Hiç kimse kendisine haksızlık yapılmasını istemez. Adalet, eşitsizliği yok etmek için vardır. İnsanın onurunu, şerefini ve huzurunu korumak adına vardır. Bu aralar, herkesin buna çok ihtiyacı var. Adalet!

O, Benim Hakkım...



Aşk, bir süreliğine senindir. Hiçbir zaman insan, aşkı; hakkıyla yaşamamıştır. Ya sevgili gitmiştir ya da hiç kavuşulmamış, uzaktan sevmeye mahkum kalmıştır sevilen. Bir kopukluk var olmuştur daima. Haddini aşmıştır, bıktırmıştır kendisinden ama yine o; hep arzu edilen olmuştur. İnsan, adalette muhtaçtır. Bir gün de aşkın, kendisini yarı yolda bırakmaması için. Sen aşksın çünkü sen terk edip, bırakıp gidersin. Sana neden sen aşksın dediğimi anlamışsındır umarım. Aşk ne zaman sözünde durmuş ki? Ne zaman sevene, aşkın duygusunu tattırmış ki? İkiniz de birbirinizin bir benzerisiniz. Size mutluluklar dilemiyorum. O, benim hakkım...

Bazı Şeyler



Aslında, aşk bitince insan kendini çok yalnız hisseder. Kalabalığa karışmak ve ait olmak ister bir yerlere. Bir grup arkadaş edinir veya başından geçenleri unutmak için bir uğraş alanı bulur. Bir saz kursuna, bir resim çizimine....yani; devam etmeli hayat. Kaldığı yerden olmasa da gittiği yerden sürüp akmalı zaman. Bunca şeyin içinde, bir dostun varlığına ihtiyaç duyarız. Ve... ve bir şey daha var. En yakın dostluğu da kitap okuyarak buluruz. O, en iyi dosttur. Çünkü sen; okuduklarına sadece bir seyircisin. İçinin acımasına gerek yoktur. Uzak şehirlerde hasret çekenlerin nasıl bir hasret içinde olduğunu asla anlamazsın. Sözlerin, kelimelerin ve cümlelerin bir anlamı olsa da; bizim için yaşanılmadan anlaşılamaz gerçekte ne söyledikleri. Beni okuyanlar, en çok ne yaşadıklarının farkında olmalarını isterim. Yazılanlar, sizin duygularınızdır. Sizi anladığımı anlatıyorum. Görüşmek üzere...

Alnıma yazılmış bir geçmişsin. Her yerde izlerin var. Seni her gün gördüğüme sevinme. Eskisi gibi sevmiyorum hiçbir şeyini.

Bize ne yakışırdı çözemedim. Sevmek desen yapamadık, özleme de yer kalmadı. Mektuplarda kaldı masada. Bilmeden bir ayıp mı ettik aşık olurken birbirimize?

İyi insanlar vardır. Değeri olan, olmayınca özlenen ve yokluğunda gözlerin aradığı insanlar. Onları seviyorum. Sen mi... sen bunların dışındasın. Bilmiyorum var mısın?