Konu: Binlerce Kez Söylesem de...

Kaybedince çok mu şey değişiyor. Sadece biri ölüyor o da umurunda pek değil.

Heyecanlanmadan, titremeden ne olduğunu anlamadan her şey karışık geliyor dediğin an sen aşıksın, aşık olmuşsun. Hem de sırılsıklam.

Kavga mı istiyorsun. Sabahtan akşama dek somurtalım mı? Kabul. Ancak; kavgalarımız, en çok ben seni seviyorum. Hayır, en fazla ben seviyorumlar üzerine olsun.

Bir yerlerde biriyle bir şeyler yapmaktasın. Hiç olmadı oyuncak ayınla oynuyorsun. Sonra ne olacak peki? Aklına gelmeyecek miyim? O aldı bunu diyeceksin. İşte o zaman bana yenildiğini anlayacaksın. Yendim dediğin benden.

Gözümün içine içine bakarken kendini görmedin de ayrılık mı aklına geldi. Kendini bile göremeyecek kadar kör olmuşsun.

Şairler kadar yalan söylemeyi iyi biliyorsun. Bir yıldızsın sen; parlayan ve kayan, yok geceye inat ay parçam, olmadı güneş gibi ışıldayan. Sevgiliyi yere göğe sığdırmayan. Ben; sevdiğimin ne parladığını ne de ışıldadığını gördüm. Sadece söndü de söndü...

Başkasına ait hislerinle konuşma benimle. Mutlusun mesela veya yerinde duramıyorsun. Böyle kıpır kıpır oluşuna ben sebep olmuyorsam, konuşacaklarımızı bitirmişsin demektir.

Ya Da Bitirmiş...



Elimi, diğer elim tutuyor. Sensizliği tam yaşıyorum derken öteki elime alıyorum kendini yalnız hisseden elimi. Birbiriyle avunuyorlar. Artık buralarda havalar, sevgin gibi kendini bozdu. Bir rüzgar esiyor bir ılık hava ardından güneş çıkıyor. Kendime gelemedim daha. Gitmeden demiştin ki; bu adam, iki güne yerle bir olur. Gittiğin günün üzerinden kaç gün mü kaç ay mı kaç yıl mı geçti desem bilemiyorum. Bildiğim tek şey, ayrılalım dediğinden beri kendimi bitmiş saydım ya da bitirmiş.