Yoruldum... İnsanların bariz hatalarını görüpte hoş görmekten yoruldum. Bütün iyi niyetlerimin suistimal edilmesinden yoruldum ! Sahipsiz bir yüreğe sahip olmaktan, üzüntüsünü kederini paylaşıp bunun sonucunda karşılaştığım yanlış anlaşılmadan yoruldum... Sevdiklerimi hep hak ettiklerinden fazla sevmekten yoruldum. Boşu dolusundan ağır bir yüreği taşımaktan yoruldum. Yorgun başımı, kendi omzumda dinlendirmekten yoruldum. Kendi yaralarımı hep kendim sarmaktan yoruldum. Göz yaşlarımı saklamaktan ve içime akıtmaktan yoruldum, dertlerimi dökecek yer bulamayıp, içime dökmekten yoruldum! Kurumaya yüz tutmuş umutlarımı, yeşertmeye çalışmaktan yoruldum. İçimdeki ağlayan çocuğu, susturmaktan, teselli etmekten ve güldürmeye çalışmaktan yoruldum. Anlama özürlülere laf anlatamamaktan, Ve yanlış anlaşılmaktan yoruldum. En ince esprilerimi, kalın kafalılar yüzünden toplum içinde yapamamaktan yoruldum. Çirkin yüzlerine, süslü maskeler takan riyakarlar ile gerçek ve tek yüzümle rekabet etmekten yoruldum. Kalp kırmaktan kaçınıp, insanları içimde eleştirmekten, Kırılan kalbimi tamir etmekten ve kıranları affetmekten yoruldum ! Asıl Ve en çok da; yüzüne güldüğüm insanların benim onları gördüğüm şekilde görmediklerinden yoruldum... dost kardeş bildiğim insanların beni yanlış anlamasından yanlış görmesinden yoruldum.. Değmeyen insanlara iyi davranmaktan, ama hep yara almaktan ve dürüstlüğümle karşılaştığım sahte insanlardan yoruldum ! Ben dürüst olmanın bedelini herzaman çok ağır ödedim...