Seni yazmak istedikçe karışıyor kelimeler..Gündüzleri bile geceden sayar oldum, hiç aydınlık gelmiyor……Bir şarkı başlıyor alıp götürüyor beni, inan ben bile bilmiyorum nerede olduğumu…Her yanım hüzün kokuyor her yanım hasret…Yoksun dediğim her an da yeniden içime bir sen geliyor….Adın daha bir güzel geliyor, sonra diyorum ben her zaman bu kadar güzel mi? çağırırdım seni…
Bana hasretlik zor derlerdi, bende çok zor derdim…Sensiz kalınca ızdırap olduğunu anladım…İçin için yanmak sonra sadece susmak…İçin çığlık çığlığa bağırırken, dışın sukut kalmak…Ne zormuş…
Ağlamayı hiç bu kadar sevmedim, sen ve gözyaşım arkadaş oldular..Her damla da sen gidiyorsun zannederdim yanılmışım……Daha bir içime oturdu yüzün…Sanki aklımdan çıkarmış gibi..
Bugün daha bir sensizim sanki…Daha bir canım yanıyor, daha bir dolu gözlerim….Hani biri nasılsın dese..Çocuklar gibi ağlayacağım..Neden deseler..Bilmem diyeceğim…

Anlatamam ki……bir de onlara.Senin Yokluğunu….