Gitmeliyim diyordu kadın… karanlık bastırmadan gece almadan beni koynuna kaçmalıyım bu yerden… az önce katledildi beslediğim duygular ona karşı bizzat kendisi tarafından… gitmeliydi karanlık olursa ağlayacaktı emindi… karanlık olursa daha çok üşüyecekti… elleri cebinde dolaştığı her köşebaşında onun kokusu vardı… az önce elleri buluşacaktı nerdeyse daha az önce… ama istememişti adamın… işte o zaman anlamıştı kadın can çekiştiğini… Zaten kalbide sızlamaya başlamıştı ölecekti emindi… sonra birden kurşundan sözler gelmeye başladı üstüne…

Zaten ilki kalbine saplanmış derin yaralar kanamalar açmıştı bile … ilk kurşun gelmişti üstüne “BİTSİN” diye girmişti ta..aa içine … sonra afalladı kadın … ama gülümsüyordu … deliydi adamda biliyordu … “BİTSİN” demişti adam… uzağız çok uzak… istediğim zaman elim uzanmıyordu sana… oysaki kadın kaç kez sırf istedi diye canını söküp yüreğinden ruhunu sıkıştırıp arasına hediye paketi yapıp sunmuştu önüne… uzaklık ne kelimeydi… uzak olduğu zaman yanındaki şu andan daha yakındı inan… araya uçurumlar girmişti… kadın ne söylese adamın kulaklarına gitmeden yere düşüşünü seyrediyordu korku içinde kelimelerinin …

Gitmeliyim diyordu Kadın… karanlık bastırmadan gece almadan beni koynuna kaçmalıyım bu yerden… az önce katledildi beslediğim duygular ona karşı bizzat kendisi tarafından … gitmeliydi karanlık olursa ağlayacaktı emindi … GİTMELİYDİ YOKSA GÖRECEKTİ HERKES HAZİN SONUNU …

İki karşı kaldırımda iki kör yabancı
Ne aşkları bitti ne içlerinde sancı
Ne şarkılara inandılar Ne söylediklerine ikiside birer yalancı
Şimdi elele her sevgiliye düşmanlar artık …