Sensizlik

Yağmurların çarptığı soğuk kaldırımlardan geçtim,
Yorgun insanların arasından..
Buralar sakin.
Lakin..
Hiçbiri tanıyamadı beni,
Buraları keşfeden yalnız bir adam,
Sahi bilinir mi, kaç yarası olduğu sorulmadan ?


Yüreğimi eleveren endişelerle sığındım odama..
Üstümde yalnızlığın has kederi,
Hatrımda bir soru, bu kadar mıydı yoluna perişan olduğum Sevgi’nin ederi ?
Kâh düşüp kâh savrulduğum
Pişmanlığımda yok muydu sevmenin de değeri ?
Yokluğunu gizlerken, hayalinde kaybolduğum
Buymuş demek ölümün, beterin de beteri...


Nedir bu gece boyu devam eden sessizlik ?
Yolum varır mı yarınlara ?
Ne demek yâr gönlünü siper etmiş sevdalara ?
Ağlamam mı gerek yoksa...
Ağlasam, döner mi elvedan merhaba’ya ?