Yazmak Benim Hayatta Vazgeçmeyeceğim, Geçemeyeceğim Tek Şey Gibiydi...
Nefes Alamazdım Eğer Elimde Yürek Kalemim Olmasa, Bir Renk Katamazdım Hayatıma...
Elime Kalem Aldığımda Seni Yazmaktan Başka Bir Şey Yapamazdım...
Sanki Seni Yazmazsam Yürek Kalemimin Kelimeleri Tükenecek, Tüm Renkler Bir Belirsizliğe Dönüşecekmiş Kelimelerime Nefesim Yetmeyecekmiş Gibi Hissederdim...
Hayatım Boyunca, Buram Buram Sevda Kokan, Her Bakışıyla İçimi Yakan, Hiç Bir Şiire Sığdıramadığım, Sevmeye Doyamadığım, Anlatmaya Kelimelerimin Yetmediği Birini Sevmek İstemiştim Hep, Delice, Ölümüne Ama Hayat Bunu Bana Çok Görmüştü...
Sonra Sen Çıktın Karşıma ve Ben Usulca Kıvrıldım Yüreğinin Kenarına...
Neresinde Olduğumun Bir Önemi Yoktu, Sendeydim Ya Senindim Ya, Bu Bana Yeterdi...
Gökyüzüne Yazarken Seni, Hasretinle Törpülerken Acılarımı ve Okurken Seni Yıldızlar Arasında Cümle Cümle Mısra Mısra Büyütürdüm Sana Olan Sevgimi...
Tüm Sözcükler Sana Yazdığım An Gerçek Anlamlarına Kavuşurdular Ama Sana Beni Anlatmaya Yetmezdiler...
Anlatamasamda Her Şeyi Ben Seni Yazdığım Yazamadığım Her Sözcükte Severdim...
Dudaklarıma Bıraktığın Öpüşlerinde Rüyalarımda Büyüyen Yalnızlığımda Severdim...
Senin Beni Sevip Sevmediğini Bilmesem de Yine de Severdim...
Yokluğun Hançer Olur Saplanırdı Yüreğimin Orta Yerine...
Ellerim Esir Düşerdi Avuçlarının Boşluğa...
Bakışlarım Mesafelerine Yenik Düşer, Dudaklarım Adını Sayıklardı...
Düşlerim Uçurumlardan Atlardı Her Gece...
Sevdam Azgın Dalgalarda Kendiyle Boğuşurdu...
Aklım İse Bunlara Anlam Veremezdi...
Canım Canına Can Çekişirken Hissetmezdi Beni Yüreğin...
Gözlerim Bakışınla Dolup Taşarken Dalıp Gitmezdi Gözlerin...
Kollarım Koca Bir Boşluğu Kucaklarken Anlamazdın Can Çekişen Yüreğimi...
Neydin Sen Sevgili?
Yağmur muydun da Sağanak Oldun Yağdın İçime?
Yoksa Dağdaki Kar mıydın da Çığ Gibi Düştün Yaşanamamışlıkarıma?
Sahi Neydin Sen, Neydin de Böylesine Girdin Hayatıma?
Neydin de Bu Kadar Yaktın Canımı?
Bu Kadar Yabancılaştırdın Beni Bana?
Neydin de Kendime Her Yaklaşmamda Daha Çok Yitirdim Beni İçimde?
Neydin de Her Şeyden Vazgeçip, Kendimden Bile Uzaklaştırdın Beni?
Biliyor musun Kendime Şaşıyorum Şimdilerde, Susmalarıma, Beklenmedik Bir Zamanda Beklenmedik Bir Yerde Beklenmedik Susuşuma...
İçimden Yazmak Gelmiyor...
Sanki Senle Birlikte Tüm Cümlelerim Gitmiş, Sanki Tüm Cümlelerim Bitmiş...
Şimdilerde Yürek Kalemimin Kurduğu Cümleler Azaldı, Yarım Bıraktığım Cümlelerimin İse Sayısı Arttı...
Oysa Ömrüm Nefesine, Yüreğim Bir Yudum Sevgine, Ellerim Ellerine, Başım Dizlerine, Ayaklarım Yoluna Hasretti...
Zor muydu Sevgili, Bu Kadar Zor muydu Anlamak Anlamaya Çalışmak Yüreğimi?
Zor muydu Bendeki O Sonsuz Sevgini, Hayallerimdeki, Düşlerimdeki, Rüyalarımdaki, Ömrümün Geri Kalanındaki Seni?
Artık İçinde Bulunduğum Ruh Hali Yazdıklarımı Siyaha Bulandırıyor, İşkence Çekiyor Kelimeler Avuçlarımda ve Buna Dayanamıyorum...
Sevgili; Sana Bu Satırları Yazarken Derin Bir Uçurumun Kıyısından Bakıyorum Hayata...
Kendimi Atmaya Cesaretim Yok Ama Yaşamaya da Tahammülüm Yok...
Kestiğin ve Bıraktığın Yanlarımdan Kaybettiğim Yaşam Ne Öldürüyor Ne Yaşatıyor Beni...
Beynimin İçinde Cevapsız Yığınla Soru Dolanıp Duruyor...
Aslında Her Sorunun Bir Cevabı Var Ama Benim Onları Cevaplayacak Cesaretim Yok...
Neyi Anlatayım Sana Sevgili?
Ruhumu Yaktıktan Sonra, Artık Damarlarımda Dolaşan Sensizliğin Etimi Yakan Acısını mı Anlatayım Sana O Acıyı Uyutsun Diye Sığındığım, Ama Sevgini Orada da Hep Ama Hep Kaybettiğim Soğuk Rüyalarımı mı?
Yoksa Odamın Tavanındaki, Yoksulluğumu ve Kimsesizliğimi, Sen Diye Her Gece Koyununa Girdiğim O Zamansız Ölümlerimi mi?
Söyle Sana Neyi Anlatayım?

Hayat, Izdırap Yüklü Bir Merdivendi Yaşmımda, Her Basamak Bir Gün, Her Gün Bir Kahır, Her Kahır Bin Ölümdü...
Neler Görmedim ki Bu Hayat Dedikleri Bulanık Denizde,
Neler Çekmedim ki Üç Günlük Dedikleri Bitmez Seferde...
Gülüpte Sırtımdan Vuranlar mı Desem,
Tükenmeme Sebep Olan, Her An Gözlerime Dolan Bitmeyen Yaşlar mı Desem...
Her Yüzüstü Bırakıp Giden Bir Şeyler Öğretti Bana, Kimi Ayrılık Acısını, Kimi Yanlızlığın Keskin Sancısını, Kimisi de İhanetin Keskin Bıçak Yüzünü, Ama; Sen Sevmeyi Öğrettin Ama Aynı Zamanda Kaldırması Zor Olan Bu Sevdanın Ağırlığını Hep Benim Omuzlarıma Yükledin...
Şimdilerde Zifiri Karanlıktayım, Bulamıyorum Işığımı...
Boğuluyorum Desem, Hangi Kuyuya Düştüğümü, Yaşıyorum Desem, Kimin Nefesini Taşıdığımı Bilmiyorum...

Sevgili, Sen, "Sen" Olma Cesareti Gösteremedin, Başkası Oldun...!
Başka Kimliklere Büründün, Tanıyamayım Seni...
Kaçtın...!
Kaçtıkça Aramızdaki Bağlar Kopar Sandın, Oysa; Oysa Ben Her Kaçışında Sana Daha da Bağlandım...
Sen Biz'i Yakıştırmadın Cümlelere...
Haklısın Yakışmıyorduk...!
Sen Kavuşamadan Ayrılığa Birikiyordun Ben İse Sende Aradığım Aşk'a...
Yasaktın Biliyordum, Biliyorum da, Farkındaydım Hep Yasak Olduğunu, Olacağınını da Ama; Yasakta Olsan Yanında Olmak Varlığını Hissetmek, Konuşmak , Dokunmak, Gözlerine Bakmak "Senli" Hayaller Kurmak, Her Ne Kadar Gerçekleşmeyeceğini Bilsem de Bunları Hiç Bir Şeye Değişmezdim...!
Ama Sen Varlığını Hissettirmedin, Uzaklaştın, Konuşamadım, Dokunamadım, Gözlerine Bakamadım, Canımı Öyle Yaktın ki "Senli" Hayaller Kuramadım...
Ben; Seni Sevme Cesareti Göstersem de Sen; Beni Sevme Cesareti Gösteremedin
Aşk Dolu Bir Hayat Sunmak İsterken Sana Anladım ki Kaybetmişim Kimliğimi...
Anladım ki Seni Mutlu Etmek İsterken Unutmuşum Mutlu Olmanın Ne Demek Olduğunu...
Sessizce Direndim Dokunurum Belki Kalbine Diye, İçinden Bir Yerlerden Geçerim, Hissedersin Beni Belki Bir Gün Kalbinde, Yalnız Kaldığın Bir Anda, Bir Tebessümde...
Sen, Sadece Aşk'a Aşık Olmayı Seven Aşk'ı Ağlatmak, Hırpalamak Bilen, Öyle Tanıyan Adam, Bak Adının Beş Harfini Mühürlediğin Dudaklarımda Sensizliğin Kelimeleri Yanıyor...
Ne Bir Başka Aşk Ne de Başka Bir Heves Şu An İstediğim, Sadece Seni Tekrar Tekrar Sevmek, Delicesine Ölürcesine, Büyük Harflerle Söylemek Adını ve Söylerken Seni Aşk, Aşk'ı Sen Sanmak İstediğim...
Biliyorsun Her Şeyin Tadına Sende Alıştım Ben...
Sevmenin Uykusuz Geceleri Platonik Denen Saçmalığın, Her Şeyin İşte...
Şimdi Gecenin Bu Saatinde Aklımda Sen Karşımda Koskoca Şehir Yanımda Sana Yazılmış Şiirlerim Koynumda Hayalin...
Bilmiyordun Sen Gidişinde Attığın Her Adımının Bir Yüreği Yüreğimi Nasıl Çiğnediğini, Her "Keşke"nin Bedenimden Bir Parça Koparıp Götürdüğünü, Sonsuza Düğümlenen Her Feryadımın Bir Çığlık Olup Dudaklarıma Yapıştığını...
Uzun, Sessiz, Yorgun Bir Yoldayım...
Bir Dalga Vuruyor Yüreğimin Kıyısına...
Hırçın, İsyankar, Yaralı Bir Dalga...
Tutamadığım, Anlayamadığım, Anlayamayacağın Bir Dalga...
Konuşamıyorum, Sadece Susuyorum, Gecenin, Sessizliğine Dalıp Susuyorum...
Bir Rüzgar Esiyor Derinlerden, Zamansız, Delice Bir Fırtına...

Sevgili; Kuyulardan Derin Bir Kuyu Sancılardan Derin Bir Sancıydı Seni Özlemek...
Çocukluğundan Çocukluğuma Köprüler Kurmaktı...
Avuçlarından İç Denizlerine Göç Etmekti...
Gökkuşağının Gölgesinde Seni Seyretmekti Doyasıya...
Sonra Yaslanmaktı Adının Harflerine, Arınmaktı Harf Harf...
Sevgili, Gün Geldi Gözlerimden Koskoca Karadeniz Geçti, Çırpınışlarım Karaya Vurdu Balıklar Gibi, Umut Gemilerimin Hepsi Battı...
Artık İstemesem de Yüreğimde Kefenlenmiş Sözler Taşıyorum, Zamansızlık Vuruyor Kapılarımı...
Tamda Sen Beni Alıp Gitmişken Benden Kendimi Sende Kaybetmişken...
Çünkü Sendin Benim En Büyük Cümlem, Aşk'tı Sırtımdaki En Ağır Yük...
Yoksuldum Sevdandan, Yoksundum Mutluluktan...
Sevdandan Yoksulluğumdu Mutluluktan Yoksunluğum...

Ömrümden Ömür Düşürenim...
Yarısı Yanık Düşlerim Bedenimde Savrulurken Hayat Olup Akardın Damarlarımdan...
Seni Çaresizliğimle, Acizliğimle, Dipsiz Kuyularıma İnat, Kendimden Taşarak, Kendimi Aşarak Suskunluklarına İnat Seni Sevdim, Sana Biriktim...
Sen Bana Bu Kadar Yasaklıyken Ben Seni Sadece Düşlerime Sığdırabildim...
Gecenin Hüznü Her Değdiğinden Gözlerime, Gecenin Hüznü Değince Yüreğime Saat Kaç Olursa Olsun Bir Şiirle Kapattım Sevdamı Kirpiklerimin Arasına ve Ben Yüreğimdekileri Sana Birikirdim Sadece...
Her Karanlık Çöktüğünde Benimleydin...
Her Sensiz Kalışımda Uzardı Geceler...
Ezan Sesinden Anlardım Yalnızlığımın Başladığını ve Sen Bilmezdin Yokluğunda Her Gün Biraz Daha Yaşlandığımı... .
İmkansızlığın Değil Yokluğun Kesiyordu Nefesimi...
Kaptırırdım Kendimi Kelimelere Gözyaşlarım Bile Ağlardı Halime...
Dudağımda Kilitlenen İsmini Yazardım Sonsuz Yollara, Gözyaşlarım Değil Yokluğun Dokunurdu Canıma...
Gün Doğmazdı Karanlığıma Dökülürdü Yavaş Yavaş Umutlarım...
Mutlu Bir Çift Gördüğümde Düşerdin Gözlerime...
Uçsuz Bucaksız Uçurumlar Sarardı Derinliğimi...
Sen Bende Yürek Kalemimin Yazdığı Kadardın, Ne Biraz Az, Ne Biraz Fazla Ama Sen Artık Bana Yazacak Söz Bırakmadın...
Hem Ölü, Hem de Yaralı Bir Ben (Sevda)Var Avuçlarımda...
Tam Şuramda, Şuramda İşte Adını Koyamadığım Bir Ağrı İle Seni Yitirmenin Çığlığı Konuşuyor...
Bana Dar Gelen Zamanları, Acıtanları, Kanatanları Ardımda Bırakarak Gidiyorum...
Hüzün Kokan Bir Tebessümle, Gözlerimde Koca Bir Aşkın Nefesinin Buğusu, Buğulanmış Cama Çarparken Yağmur Damlaları, Kaybolurken Katran Karası Yalnızlığım da, Yokluğunun Sancısı Yankılanırken Gönlümün Caddelerinde İçimde ki O İnce Sızıyı Saklayarak Bir Sefere Çıkıyorum Bu Gece...

Aslında Ben Hayatım Boyunca Hiç İnanmamıştım Masallara Sevgili "Bir Sevda Masalı"nın İçinde Bulana Dek Kendimi, Ama Bilemedim İşte Ben Bu Sevda Masalın "Yokmuş"u Olduğumu...!
Bilemedim İşte Dokunmadan, Parmaklarımızın İzi Tenimize Değmeden Sevişmelerin Günah Olduğunu...