Konu: itiraf...

Hayatı öyle bir yaşayasım var ki sabah uyandığımda şeytan has....İr uyandi desin.

Yorulmaktan fazlasıyla yoruldum. Eskisi gibi değilim, hiç bir zaman. Ailem ve özlemlerim eş sesli kelimeler. Hayat devam ediyor,30 lu yaşlardayım ve yoruldum. Koca bir yalancıyım,inanın öyleyim...

kendimi çaresiz hissediyorum. yalnız. bitik. yorgun düşmüş, ölmüş de üstüne toprak atılmamış ceset gibi hissediyorum. bir şeylerin hiç olacağı yok gibi hissediyorum. bu çok canımı yakıyor.

asıl korkunç olan ne biliyor musun bazen bütün yaralarımı hak ettiğimi düşünüyorum.

şöyle bir aitsizlik var bende :dünyanın herhangi bir noktasında dururken, biri gelip ‘neden buradasın’ diye sorsa oradan kalkar giderim gibi.

Senden sonra çok değiştim ben , yalnızım mesela .

Şöyle en temizinden bi hafıza kaybı yaşasam da kendimi bile hatırlamasam.

Hep aynı şeyler. Sohbetler sıradan, aynı telden çalan insanların telleri aynı ritimle birbirine değdi. Duygular sağanak yağmurlara tutuldu. Varlığı rahatsız edenler ise kapı dışına ötelendi. Eksiklerim aynı eksiklikle içimdeki boşluğa asıldı.

İster uykuda olsun, isterse de uyanık, vücuduna saplanmış bir okla dolaşmak hiç de kolay değil.

Bazen sarılmak ihtiyacın olan tek şeydir...