Konu: itiraf...

Ölüm hoş gelir yenilgilerden sonra. Son bir nefeslikte olsa, ölümü kazanmak adına seni terk ediyorum. Hayatım sevdaya düşecek kadar yandı. Sen gözlerimdeki alev kadar yanamadın. Şimdi bütün acılarını cehennemine ısmarlıyorum! Ömrümün kırılgan yarısına lanetin gelmiş olsa da, bitiriyorum!

Şimdi kaburgaları kırılıyor tüm hayatımın..İçerde ne varsa kan revan..Düşler boş bir boğazdan geçiyor.Kimlikler emanet..Yüzlerde, solgun maskelerden geriye kalan İki dudak arası mesafesi..Mırıldanıyorum öylece “Yorgunum..’’

bir şey diyeyim mi
yazmak
çoğu acıya bıçak saplıyor.

yanlış bindiğin bir otobüsten hiç inememek gibiyken yaşamak, dışarıdaki manzaranın güzelliği umrumda değil.

bi derdim varsa üstünde düşünmeyi bırakmıyorum denemeyi bırakmıyorum zamana bile bırakmıyorum direkt komple bırakmıyorum beni öldürsün diye...

Kafam çok karışık.

acı nefret ve kıskançlık bunlar benim alfabe m gibi...

Dışardan bakınca soğuk biri gibi görünüyormuşum korkuyormuş insanlar ulaşılmazmışım falan. Ne yapalım? Herkese sıcak mı olalım, yavşak mı olalım ameka? Tabi soğuk olacağız, olacağız ki sıcak olduğumuz kişi özel hissedebilsin.