Dilime dolanmış Adınla başlıyorum









''Dilime dolanmış Adınla başlıyorum sonu gelmez satırların en başına.."








Sana dair harflerim kalemimden akan mürekkebe bulaştı yine ..


Silinmez bir daha ak sayfanın silüetinden..
Yazdığım her bir satır keşkelerin dudağıma
hapsolduğu buruk bir tebessüm


suratıma çarpıyor senden yansıyanlarla..
Acıtıyor canımı sızısı yakıyor



genzimi ağlamaklı oluyor








gözlerim yaşlar inat ediyor yanaklarımdan süzelmek için..
İlk defa pişmanlık duyuyorum oysaki
Ve ilk defa kelimelerimin peşinden


kalemimi isteyerek koşturuyorum..

-"Belki bir anda bir virgülde ve ya ucu

acık kalmış
cümlemin sonundaki
üç noktada seni yakalar umuduyla.."







İkimiz için yazılmış senaryoda iki acemi aşığın
üstlendiği rolün altında ezildik..
Yanlış zamanlarda yanlış yerlerde repliklerimiz
ezberimizi bozdu..










Rolümüzü yanlış oynadık..


Perde acımasızca kapandı yüzümüze bir daha açılmamak üzere..
Üzerimize yıkılan dekorun altında kaldık..

Harab oldu duygular ezildi umutlar kırıldı can..


Ve can kırıkları batmaya başladı en can alıcı yerlere..








Kanıyor..
Kanatıyor..
Kan ağlıyor...








]"Bir zamanlar Canımın attığı "sen"canımı yakıyor artık.."



Ya yakmalı senin için biriktirdiğim tüm harflerimi..


Ya da yazmalı...
Kalemimle beraber bitene kadar "seni"..