İnsan ne harikulâde bir buluş.
Isınsın diye ellerine,soğusun diye çorbasına üfleyebilir....
İnsan ne harikulâde bir buluş.
Isınsın diye ellerine,soğusun diye çorbasına üfleyebilir....
Hepimiz kaybettiğimiz ya da ulaşamadığımız şeyler için zamanı suçlarız.
Oysa zaman bi konuşacak olsa
utanırız..
Çok fazla bir şey istemedik hayattan;
Ekmeğimizin arasına peynir,
Yüreğimizin ortasına aşk,
Hani azıcıkta olsa olur hani,
Bir parçada mutluluk...
"oysa" diyor birisi,
"sabah yeniden hatırlamalıdır yaşamayı"
bana kalırsa "oysa"
diyenlerden hep korkmalı
"oysa ölüm var" da
diyebilir aynı kişi.
Hep yokluğunu gönderiyorsun.
Ara sıra kendin de gel...
....Bilir misin....? Gönül derin küser,
yarasına yara açana...
Önce çocuk olmayı öğretiyorlar.
"Artık bitti"diyorlar.
İçimde bir çocuk yalınayak geziyor..
Bilmiyorlar...
................
Sanırım artık iyi insanlar;
Çevreye verdiği ''insanlıktan'' ötürü herkesten özür dilemeli..
Ey soluma düşen ince sızım,
Öyle tepkisiz kalma...
Yaktığın "yürektir"
Çıra değil.
... gidiyorum
bu şehri bu yağmuru
bu düşleri
bu aşkı bu kav***ı bu kederi
size bırakarak.
Şu anda 2 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 2 misafir)