Seni söylemeye şarkılar yetmez..
Seni söylemeye şarkılar yetmez..
Gözlerin,
göz kapağı hapishanesinin müebbet mahkûmu olana dek,
bunlar sürecek. Üzme kendini göreceksin değmeyecek.
Bir gün acılar dinecek diyecek, bekleyeceksin
belkide gelecek.
Ama mutluluğun geç kalabilme ihtimali mevcut.
ve de had safhada.
kaçmak tek çare. Kendine et sen her neler edeceksen ama
bile bile çek cile
ya da çek git bir gün doğru bildiğin yere.
''Lebenslangerschicksalsschatz''
Ne yaparsan yap, aşk ile yap
Ne dediğin değil, nasıl dediğin olay
Açılır kapılar ardına kadar kalpten gülersen
Kalanı detay, gerisi kolay
Sevmek dediğin ; Bir kez olmalı oyle defalarca kırmadan kırılmadan dagıtmadan bir kişiye vermeli kalbini..
Sokaklar geçiyorum sızım hüznüm gölgem benim
Caddeler aşıyorum gözyaşlarım en sessiz dilim
Asılsız çarelerle yürüyorum işte böyle
Zamanı geriye çeviririm diye
Acılar yaşıyorum kavuşmak bedeliyle
Bekliyor biliyorum az ötemde sessizce
Adımlarım yaklaştı görüyorum orda işte
Kayboluverdi yine sokaklar arasında
Elbet bir gün yollar çaresizce tükenip son bulacak
Zaman işte yeniden başlamış olacak
İnanırım kalbim onunla sonsuza dek yaşayacak
Kaybolup gidecek mazide birlikte
ömrümün sahibisin sen...
İnanmam kim bile bile yok sayar tüm hatalarını, ben saydım
Göz göre göre gittiğin o kör kuyuları sana anlattım.
Şimdi ayrılık vakti
Dertler bir bir yol aldı
Sessiz giden kazanır
Kalpte hüzün azalır
Eller giderse koymaz
Sert rüzgar bir lafla durmaz
Kalbim soğudu korkma
Sende el oldun durma
Belki susmam şimdilik
Kalmaz yarına çığlık
Kopsun hemen kıyamet
Gördük çokça alamet
Ah etmek sana mı kalmış
Günahlar yükünü almış
Kapansın kapılar vursun
Bitti dedik nihayet
Bu saatten sonra fark etmez
Doğrusu yordamıyla çözeriz biz artık
Geçmişindeki hikaye beni üzmez
Nasılsa yenisini yazıyoruz artık
Konu Francisco tarafından (26.Mart.2016 Saat 17:54 ) değiştirilmiştir.
Bir ceviz ağacının gölgesinde uyumak gibiydi seni sevmek
Gölgen koyu derdin kuyu iyileşmez kalp ömür boyu
Düşünmeden konuşmak ve geri alamamak gibiyse kaybetmek
Diller susar sussun pişman hep en kötüyü anıyor insan
Kim bilir hangi şehrin ışıkları altında kanatlanıyor ruhun aşka
Biri çıkarda merhem olur diyerek bu yaraya
Nasıl yanılıyorsun kim bilir ..
Şu anda 38 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 38 misafir)
Yetkileriniz
Alıntı ile Cevapla